22χρονος μπέργκερ: Επιμένει η οικογένεια ότι δεν ήταν challenge

Για επτά ολόκληρες ημέρες η οικογένεια ενός νέου παιδιού περίμενε ένα θαύμα, ελπίζοντας ότι ο 22χρονος από το Κορωπί θα κατάφερνε να επιστρέψει στη ζωή. Ο νεαρός, που νοσηλευόταν σε κρίσιμη κατάσταση μετά τον πλήρη φραγμό του αεραγωγού του από μεγάλη μπουκιά μπέργκερ, τελικά κατέληξε, αφήνοντας πίσω του ανθρώπους συντετριμμένους και μια κοινωνία που προσπαθεί να κατανοήσει πώς μια απλή έξοδος με φίλους εξελίχθηκε σε τραγωδία. Το περιστατικό συνέβη σε ταχυφαγείο, όπου ο 22χρονος και η παρέα του αστειευόμενοι συζητούσαν αν μπορεί να φάει ένα μπέργκερ «μονορούφι». Η μπουκιά όμως σφήνωσε βίαια στην τραχεία του, φράζοντας τον αεραγωγό. Οι φίλοι του προσπάθησαν, όπως λένε οι ίδιοι, να τον βοηθήσουν, όμως ο χρόνος ήταν αμείλικτος: ο νεαρός έμεινε χωρίς οξυγόνο για περίπου δύο λεπτά, πριν χάσει τις αισθήσεις του. Το κρίσιμο αυτό διάστημα αποδείχθηκε μοιραίο.

Ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, Μιχάλης Γιαννάκος, περιέγραψε την κατάσταση που αντιμετώπισαν οι διασώστες του ΕΚΑΒ: ένα μεγάλο κομμάτι τροφής είχε φράξει πλήρως την τραχεία, σε σημείο που ακόμη και οι έμπειροι διασώστες δεν κατάφεραν να το αφαιρέσουν επί τόπου. Όπως είπε, η ζημιά στον εγκέφαλο από την έλλειψη οξυγόνου ήταν εκτεταμένη και μη αναστρέψιμη από την πρώτη στιγμή. Η οικογένεια του 22χρονου ζητά να γίνει σεβαστή η μνήμη του και να πάψει να αναπαράγεται η εκδοχή πως πρόκειται για διαδικτυακό challenge. Συγγενικό πρόσωπο ξεκαθάρισε ότι δεν υπήρχε καμία οργανωμένη πρόκληση, αλλά μια ατυχή στιγμή που θα μπορούσε να συμβεί σε οποιονδήποτε. «Αυτό που λέγεται σπιλώνει το παιδί μας», λένε συντετριμμένοι, τονίζοντας πως όσα γράφονται δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Συγκλονιστική ήταν και η μαρτυρία του παππού του 22χρονου, ο οποίος εξήγησε πως επρόκειτο για μια τελευταία μπουκιά που «ξέφυγε» και κατέβηκε λανθασμένα, προκαλώντας ασφυξία. Όπως είπε, ο εγγονός του πανικοβλήθηκε, προσπάθησε μόνος του να βοηθηθεί, αλλά τα δευτερόλεπτα αυτά αποδείχθηκαν καθοριστικά. Με φωνή που έσπαγε, περιέγραψε ένα παιδί γελαστό, εργατικό, έτοιμο να πάρει το πτυχίο του, να πάει φαντάρος, να συνεχίσει τη ζωή του, να ταξιδέψει στον αδελφό του στην Ιρλανδία. Ένα παιδί που «έδωσε χαρά σε όλη την παρέα» και που «η μοίρα τού έκοψε ξαφνικά τον δρόμο». Η τραγωδία αυτή ανοίγει μια βαρύτατη συζήτηση για την ασφάλεια, την πρόληψη και την ανάγκη ενημέρωσης γύρω από τα περιστατικά πνιγμού από τροφή, μια κατάσταση που μπορεί να πλήξει τον καθένα, ανεξαρτήτως ηλικίας. Πέρα όμως από τα διδακτικά συμπεράσματα, εκείνο που κυριαρχεί είναι το πένθος: μια οικογένεια που θρηνεί και ζητά μόνο ένα πράγμα — να μην μετατραπεί ο θάνατος του παιδιού της σε παρανόηση, υπερβολή ή διαδικτυακή φήμη.