«Μόνος στο Σπίτι»: Η ηθοποιός που ταυτίστηκε με τα Χριστούγεννα

Για εκατομμύρια θεατές σε όλο τον κόσμο θα παραμένει για πάντα η καλοσυνάτη γυναίκα με τα περιστέρια που προστάτεψε τον μικρό Κέβιν στους σκοτεινούς δρόμους της Νέας Υόρκης. Πίσω όμως από την εμβληματική φιγούρα της «Pigeon Lady» στο «Μόνος στο Σπίτι 2» κρύβεται μια ηθοποιός με σπουδαία πορεία, αλλά και μια πικρή εμπειρία αποκλεισμού στα τελευταία χρόνια της καριέρας της. Η Ιρλανδή ηθοποιός Μπρέντα Φρίκερ υπήρξε η πρώτη συμπατριώτισσά της που τιμήθηκε με Όσκαρ, το 1990, για τον Β’ Γυναικείο Ρόλο στην ταινία My Left Foot. Ακολούθησαν σημαντικές συμμετοχές σε γνωστές παραγωγές του αμερικανικού και ευρωπαϊκού κινηματογράφου, ωστόσο η δημόσια εικόνα της έμεινε για πολλούς εγκλωβισμένη στον χριστουγεννιάτικο ρόλο που την έκανε αγαπητή σε μικρούς και μεγάλους.

Η ίδια, ωστόσο, επιμένει ότι η «κυρία με τα περιστέρια» δεν ήταν απλώς μια τρυφερή φιγούρα των γιορτών, αλλά μέρος μιας διαδρομής γεμάτης απαιτητικές ερμηνείες και καλλιτεχνικές κορυφές. Παρ’ όλα αυτά, όπως αποκάλυψε σε πρόσφατες συνεντεύξεις της, μετά τα 70 της χρόνια οι επαγγελματικές προτάσεις μειώθηκαν δραματικά, μέχρι που σχεδόν εξαφανίστηκαν. Η Φρίκερ περιέγραψε με ειλικρίνεια το αίσθημα «αορατότητας» που, όπως λέει, βιώνουν πολλές γυναίκες ηθοποιοί μεγαλώνοντας. Τόνισε ότι δεν γράφονται ρόλοι για ηλικιωμένες γυναίκες, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για ανθρώπους με πλούσια εμπειρία και ιστορίες ζωής. Θυμήθηκε μάλιστα μια παλαιότερη κουβέντα συναδέλφου της, ο οποίος της είχε πει πως στα 70 «παύεις να υπάρχεις» για τη βιομηχανία – μια φράση που τότε της φάνηκε υπερβολική, αλλά σύντομα διαπίστωσε πόσο ακριβής ήταν.

Σήμερα, στα 80 της χρόνια, δίνει μια διαφορετική μάχη. Αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας που, όπως λέει, την έχουν καθηλώσει στο κρεβάτι και την αναγκάζουν να ζει καθημερινά με πόνο και εξάντληση. Περιγράφει μια κατάσταση συνεχούς κόπωσης, που επηρεάζει ακόμη και την ομιλία της, χωρίς ωστόσο να χάνει εντελώς το χιούμορ της. Παρά το γεγονός ότι έχει ταυτιστεί με μία από τις πιο αγαπημένες χριστουγεννιάτικες ταινίες όλων των εποχών, η ίδια έχει παραδεχτεί πως δεν αγαπά ιδιαίτερα την εορταστική περίοδο. Ζώντας μόνη, περιγράφει τα Χριστούγεννα ως μια εποχή που μπορεί να γίνει σκοτεινή: απομονώνεται στο σπίτι, χαμηλώνει τα φώτα, αποφεύγει τις τηλεφωνικές επαφές και περνά τον χρόνο της με τον σκύλο της. Αυτό που βρίσκει πιο δύσκολο, όπως έχει πει, δεν είναι τόσο η ημέρα των Χριστουγέννων, όσο η παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Η ιστορία της Μπρέντα Φρίκερ φωτίζει μια λιγότερο λαμπερή πλευρά του κινηματογραφικού κόσμου: εκείνη των ηθοποιών που, παρά την αναγνώριση και τα βραβεία, έρχονται αντιμέτωποι με τη σιωπή, την ηλικιακή προκατάληψη και τη μοναξιά.