Βιβλίο Σαρκοζί: Η «κόλαση» 20 ημερών και το «ευχαριστώ» στη Λεπέν

Ο Νικολά Σαρκοζί ετοιμάζεται να επανέλθει στη δημόσια συζήτηση με έναν ανορθόδοξο τρόπο: όχι μέσω πολιτικής παρέμβασης, αλλά μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου γραμμένου κατά τη διάρκεια της σύντομης κράτησής του. Το «Ημερολόγιο ενός φυλακισμένου», που κυκλοφορεί στις 10 Δεκεμβρίου, αποτελεί την προσωπική του καταγραφή των 20 ημερών εγκλεισμού του, με το Politico να δημοσιεύει ήδη αποσπάσματα που δίνουν μια πρώτη εικόνα. Ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας, ο πρώτος που βρέθηκε στη φυλακή μετά τον Φιλίπ Πετέν, καταδικάστηκε με την κατηγορία ότι άνθρωποι του στενού του περιβάλλοντος εξασφάλισαν χρηματοδότηση από το καθεστώς του Μουαμάρ Καντάφι για την προεκλογική του καμπάνια το 2007. Μια υπόθεση που κυνήγησε επί χρόνια τη γαλλική πολιτική σκηνή και που τελικά τον οδήγησε πίσω από τα σίδερα — έστω για λιγότερο από τρεις εβδομάδες.

Στην εισαγωγή του βιβλίου του ο Σαρκοζί ξεκαθαρίζει ότι δεν πρόκειται για μυθοπλασία. Η αφήγήσή του, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, είναι ωμή και συχνά ειρωνική. Περιγράφει το κελί του σαν «δωμάτιο φθηνού ξενοδοχείου», σημειώνει τις δυσκολίες προσαρμογής και δεν κρύβει το σοκ του από τον πρώτο κιόλας θόρυβο που άκουσε όταν προσπάθησε να ανοίξει το παράθυρο. Η εικόνα που δίνει είναι ενός ανθρώπου που, έχοντας ζήσει στη σφαίρα της πολιτικής εξουσίας και της κοινωνικής προβολής, βρίσκεται ξαφνικά σε περιβάλλον που δεν γνωρίζει και δεν ελέγχει.

Αναφέρεται σε κρατούμενους που φώναζαν, χτυπούσαν κάγκελα, σε έναν θόρυβο που —όπως σημειώνει— έμοιαζε ατελείωτος. Η φράση «Καλώς ήρθατε στην κόλαση» στοχεύει ακριβώς να δείξει το μέγεθος της πτώσης: από την Προεδρία της Δημοκρατίας, στις στοιχειώδεις συνθήκες ενός κελιού. Παρά την ψυχολογική πίεση, ο Σαρκοζί γράφει ότι κατάφερε να κοιμηθεί μέχρι τις επτά το πρωί της πρώτης νύχτας. Γρήγορα, όμως, αντιλήφθηκε το περιβάλλον γύρω του: σύμφωνα με την περιγραφή του, κρατούμενοι με βαριά ποινικά μητρώα —από τρομοκρατία και δολοφονίες έως βιασμούς και διακίνηση ναρκωτικών— ζούσαν λίγους τοίχους μακριά. Το βιβλίο δεν περιορίζεται στις περιγραφές της καθημερινότητας. Ο Σαρκοζί επιλέγει να τοποθετηθεί πολιτικά, να δείξει ποιους θεωρεί στήριγμα και ποιους αντιπάλους. Ευχαριστεί δημόσια τη Μαρίν Λεπέν για τη στάση της την περίοδο της δίκης του, κίνηση που ήδη προκαλεί συζητήσεις στη Γαλλία για τις νέες ισορροπίες στον χώρο της Δεξιάς. Αντίθετα, στρέφεται κατά της Σεγκολέν Ρουαγιάλ, η οποία είχε ισχυριστεί ότι η ήττα της στις εκλογές του 2007 οφείλεται στα χρήματα του Καντάφι — κάτι που ο Σαρκοζί χαρακτηρίζει ψευδές και πολιτικά ανέντιμο.