Πάτερ Κωνσταντίνος Βασιλειάδης: Ο ιερέας που έγινε «μάτι» της Δυτικής Μακεδονίας από ψηλά

Στη Νεάπολη Κοζάνης, ο πατέρας Κωνσταντίνος Βασιλειάδης μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στην εκκλησία και την εικόνα. Μόλις τελειώσει η λειτουργία, αφήνει το πετραχήλι, παίρνει κάμερα ή drone και ξεκινά για τις γύρω κοινότητες. Δεν το κάνει για προβολή∙ το κάνει για να «αρχειοθετήσει» τη ζωή όπως κυλά στα μικρά χωριά: τα καφενεία, τα μονοπάτια, τα πανηγύρια, τα γεμάτα σιωπή τοπία. Η σχέση του με την εικόνα άρχισε ταπεινά, γύρω στο 2009. Στην αρχή κινητό τηλέφωνο, έπειτα φωτογραφική, αργότερα drone και εξοπλισμός που αναβαθμιζόταν όσο εκείνος μάθαινε. Με τον καιρό, οι κάτοικοι άρχισαν να τον αναγνωρίζουν για αυτό το δεύτερο έργο του. Κάποιοι τον αποκαλούν, με χαμόγελο, «παπα-drone» ή «παπα-ράτσι» — χαρακτηρισμοί που ο ίδιος αντιμετωπίζει με απλότητα. Ιδιαίτερα μετά την περίοδο της πανδημίας, οι μεταδόσεις του στο διαδίκτυο έγιναν συχνότερες. Στο Facebook και στο YouTube παρουσιάζει εικόνες της περιοχής την ώρα που συμβαίνουν: ένα χωριό που χιονίζει, ένα παραδοσιακό γλέντι, μια πομπή, ένα παλιό σπίτι που εγκαταλείπεται. Οι προβολές προέρχονται όχι μόνο από την Κοζάνη, αλλά και από Έλληνες που ζουν εκτός χώρας και αναζητούν μια σύνδεση με τον τόπο τους.

Σ’ αυτό το εγχείρημα δεν είναι μόνος. Ο γιος του, συνοδοιπόρος και βοηθός, έχει μάθει να χειρίζεται τις κάμερες και να μοντάρει μαζί του. «Είναι κάτι περισσότερο από χόμπι∙ είναι χρόνος που περνάμε μαζί», αναφέρει συχνά ο πατέρας Κωνσταντίνος σε όσους τον ρωτούν. Η πιο συγκινητική αναγνώριση ήρθε από μακριά. Έλληνας ομογενής τον πλησίασε τυχαία στην περιοχή και του είπε ότι μέσα από τα βίντεό του «ξαναγυρίζει σπίτι». Ακολούθησαν δωρεές εξοπλισμού από ομογενείς της Αμερικής, ως ένδειξη στήριξης για τη συνέχιση του έργου του. Για τον πατέρα Κωνσταντίνο, όλο αυτό δεν είναι επάγγελμα. Είναι μια προσπάθεια να μην χαθούν στιγμές, εικόνες και ιστορίες ενός τόπου που αλλάζει σιωπηλά. «Αν δεν τις καταγράψουμε τώρα», λέει, «σε λίγο δεν θα θυμόμαστε πώς ήταν».