Μάριον Τζόουνς: Η πτώση της πιο γρήγορης γυναίκας στον κόσμο

Η πορεία της Αμερικανίδας σπρίντερ, που κάποτε κυριαρχούσε στα στάδια του κόσμου, αποτελεί σήμερα μία από τις πιο δραματικές αφηγήσεις ανόδου και πτώσης στην ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ το 2000 άγγιξε την απόλυτη καταξίωση, κατακτώντας τρία χρυσά και δύο χάλκινα μετάλλια. Ωστόσο, τα εντυπωσιακά αυτά επιτεύγματα αποδείχθηκαν εύθραυστα, καθώς λίγα χρόνια αργότερα σβήστηκαν από το βιογραφικό της με την ίδια ταχύτητα που κάποτε έκοβε το νήμα στον τερματισμό. Η αποκάλυψη ότι έκανε χρήση απαγορευμένων ουσιών και η κατάθεσή της ενώπιον των αμερικανικών αρχών πως είχε πει ψευδώς ότι δεν είχε ντοπαριστεί, οδήγησαν όχι μόνο στην αφαίρεση των μεταλλίων της, αλλά και σε καταδίκη έξι μηνών φυλάκισης. Η πτώση της υπήρξε δημόσια, θορυβώδης και απροσδόκητα σκληρή για μια αθλήτρια που υπήρξε σύμβολο ταχύτητας και δύναμης για μια ολόκληρη γενιά.

Σήμερα, στα πενήντα της χρόνια, βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν διαφορετικό, αλλά εξίσου αμείλικτο αγώνα: τη μάχη με μια σπάνια αυτοάνοση απομυελινωτική πάθηση που προσβάλλει το οπτικό νεύρο και τον νωτιαίο μυελό. Η ασθένεια, με την οποία διαγνώστηκε πριν από πέντε χρόνια, την άφησε αρχικά προσωρινά παράλυτη και ανίκανη να περπατήσει. Παρότι πλέον έχει ανακτήσει μέρος της κινητικότητάς της, εξακολουθεί να υποβάλλεται σε ενδοφλέβιες θεραπείες ανά δεκαπενθήμερο, ενώ ακόμη και απλές κινήσεις –όπως το κατέβασμα μιας σκάλας– απαιτούν στήριξη και προσοχή. Σε πρόσφατο βίντεο, μιλά με αφοπλιστική ειλικρίνεια για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει: τα γόνατά της βρίσκονται σε εξαιρετικά κακή κατάσταση, και η ίδια ομολογεί πως «κρατιέται όρθια» σχεδόν κυριολεκτικά από μια κλωστή. Παράλληλα, εκφράζει την πικρία της για τον τρόπο που ο κόσμος εξακολουθεί να την αναγνωρίζει μέσα από την παλιά της φήμη: «Με ρωτούν πάντα αν είμαι η πιο γρήγορη γυναίκα στον κόσμο, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται για το πώς είναι πραγματικά το σώμα μου σήμερα».

Η διαδρομή της από το βάθρο στην παραδοχή και από εκεί στη δικαστική αίθουσα αποτυπώθηκε με δραματικό τρόπο το 2007. Η ομολογία της ότι έκανε χρήση τετραϋδρογεστρινόνης από το 2000 έως το 2001 και ότι είχε παραπλανήσει τους ανακριτές άνοιξε τον δρόμο για την οικειοθελή παράδοση των πέντε μεταλλίων της –πριν καν αποφανθούν οι διεθνείς αθλητικοί οργανισμοί. Ήταν μια απόφαση που έλαβε με την ελπίδα ότι θα τύχει επιεικέστερης μεταχείρισης από την αμερικανική Δικαιοσύνη, καθώς εκείνη την περίοδο διερευνούνταν εις βάρος της και οικονομικά αδικήματα. Λίγους μήνες αργότερα, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή επικύρωσε το τέλος της καριέρας της, αφαιρώντας επίσημα τα μετάλλια. Η καταδίκη της τον Ιανουάριο του 2008 σε ποινή φυλάκισης έξι μηνών σφράγισε οριστικά ένα κεφάλαιο που είχε ξεκινήσει ως θρίαμβος αλλά κατέληξε σε ένα από τα πιο ηχηρά σκάνδαλα του παγκόσμιου στίβου. Σήμερα, η άλλοτε αδιαμφισβήτητη βασίλισσα της ταχύτητας δεν δίνει πια μάχες στους στίβους, αλλά στην καθημερινότητά της. Ο αγώνας της δεν μετριέται σε δευτερόλεπτα, αλλά σε αντοχή, επιμονή και αξιοπρέπεια…