Ζευγάρι μεγάλωσε.. αρκούδα: Η απίστευτη ιστορία του Ηρακλή γίνεται ντοκιμαντέρ

Σχεδόν 25 χρόνια μετά τον θάνατό του, η απίθανη ιστορία του Ηρακλή, της πιο διάσημης αρκούδας που γνώρισε ποτέ η Σκωτία, επιστρέφει στο προσκήνιο μέσα από νέο ντοκιμαντέρ του BBC. Δεν πρόκειται απλώς για την αφήγηση της ζωής ενός ζώου, αλλά για το πορτρέτο μιας άλλης εποχής, όπου τα όρια ανάμεσα στον άνθρωπο, το θέαμα και τη φύση ήταν θολά, και όπου η έννοια της οικογένειας μπορούσε –κυριολεκτικά– να περιλαμβάνει μια αρκούδα 400 κιλών. Ο Ηρακλής μεγάλωσε στο πλευρό του επαγγελματία παλαιστή Άντι Ρόμπιν και της συζύγου του Μάγκι, οι οποίοι τον πήραν κοντά τους όταν ήταν μόλις έξι μηνών. Το ζευγάρι, που δεν απέκτησε ποτέ παιδιά, δεν τον αντιμετώπισε ως κατοικίδιο ή αξιοθέατο, αλλά ως γιο. Η Μάγκι μιλά στο ντοκιμαντέρ με τον ίδιο τρόπο που θα μιλούσε μια μητέρα για το παιδί της: τον αγκάλιαζε, του μιλούσε, τον φρόντιζε και του μαγείρευε καθημερινά, γνωρίζοντας καλά τις ιδιοτροπίες του.

Η καθημερινότητά του απείχε παρασάγγας από εκείνη μιας άγριας αρκούδας. Ο Ηρακλής έτρωγε στην κουζίνα, χαλάρωνε δίπλα στο τζάκι και ακολουθούσε τον Άντι παντού. Το φαγητό του θύμιζε περισσότερο οικογενειακό τραπέζι παρά ζωολογικό πάρκο: αυγά, φασόλια, μπέργκερ, μακαρόνια, γαρίδες, καφές με ζαχαρούχο γάλα, αναψυκτικά και τούρτες γενεθλίων με κεράκια, τα οποία –σύμφωνα με τη Μάγκι– έσβηνε μόνος του πριν τις καταβροχθίσει. Τα ωμά τρόφιμα δεν τα ανεχόταν, ενώ στις επισκέψεις στην παμπ δεν έλεγε όχι σε ένα ποτήρι shandy ή λίγο Babycham, αν και, όπως παραδέχεται η ίδια, «έπρεπε να υπάρχει όριο, γιατί μεθούσε εύκολα». Η φήμη του Ηρακλή εκτοξεύθηκε το 1980, όταν εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια γυρισμάτων διαφημιστικού σποτ στις Εξωτερικές Εβρίδες. Η είδηση προκάλεσε πρωτοφανή κινητοποίηση: αστυνομία, στρατός, ελικόπτερα, σκάφη, μικρά αεροσκάφη και δεκάδες εθελοντές συμμετείχαν σε μια επιχείρηση αναζήτησης που κράτησε 24 ημέρες και καθηλώσε τα διεθνή μέσα ενημέρωσης.

Όταν τελικά εντοπίστηκε, ο Ηρακλής ήταν εξαντλημένος και είχε χάσει τεράστιο βάρος. Παρά τη δύναμή του, είχε αρνηθεί να σκοτώσει άγρια ζώα για να τραφεί. Η διάσωσή του, έπειτα από καταδίωξη με ελικόπτερο και τη χρήση ηρεμιστικού βέλους, έγραψε ιστορία και τον μετέτρεψε σε παγκόσμιο σύμβολο. Από εκεί και πέρα, η ζωή του πήρε διαστάσεις μύθου. Εμφανίστηκε σε τηλεοπτικές εκπομπές υψηλής τηλεθέασης, γνώρισε πολιτικούς ηγέτες, έπαιξε στον κινηματογράφο και ταξίδεψε σε Ευρώπη, Αμερική, Ιαπωνία και Αυστραλία. Στο Λονδίνο απολάμβανε ακόμη και αποκλειστική πρόσβαση σε πισίνα ξενοδοχείου, ενώ στο ρινγκ συνέχιζε να «παίζει» πάλη με τον Άντι, κυνηγώντας τον και τραβώντας του το σορτσάκι, προς τέρψη του κοινού.

Πίσω από τη δημοσιότητα, όμως, το ζευγάρι έλεγε πως ήταν πιο ευτυχισμένο όταν ήταν απλώς οι τρεις τους. Η σχέση τους βασιζόταν, όπως λέει η Μάγκι, στην απόλυτη εμπιστοσύνη. «Μας την έδωσε και του τη δώσαμε κι εμείς», θυμάται. Το τέλος ήρθε το 2000, όταν ο Ηρακλής αρρώστησε σοβαρά και έχασε τη χρήση των πίσω ποδιών του. Παρά τις θεραπείες και τις ατελείωτες ώρες φροντίδας, πέθανε στις αρχές Φεβρουαρίου, αφήνοντας πίσω του ένα κενό που δεν αναπληρώθηκε ποτέ. Ο Άντι δεν συνήλθε πραγματικά από την απώλεια. Δύο χρόνια αργότερα, ζήτησε να αποκτήσουν άλλη αρκούδα. Η Μάγκι αρνήθηκε. Για εκείνη, ο Ηρακλής ήταν μοναδικός. Το ντοκιμαντέρ δεν εξιδανικεύει απλώς μια εκκεντρική ιστορία. Φωτίζει μια εποχή όπου η σχέση ανθρώπου και ζώου αντιμετωπιζόταν με διαφορετικά μέτρα και σταθμά και όπου το θαύμα της συνύπαρξης συνυπήρχε με τις αντιφάσεις του θεάματος. Ο Ηρακλής δεν ήταν απλώς μια διάσημη αρκούδα. Ήταν ένα σύμβολο μιας πιο αθώας, πιο απερίσκεπτης, αλλά και βαθιά ανθρώπινης εποχής – και γι’ αυτό παραμένει αξέχαστος.