Σπίτι μου 2 νέοι δικαιούχοι: Τι αλλάζει στα εισοδηματικά όρια

Με τρεις στοχευμένες παρεμβάσεις που αγγίζουν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, η κυβέρνηση επιχειρεί να ενισχύσει το κοινωνικό της αποτύπωμα, απαντώντας σε πιεστικές ανάγκες που διαμορφώνονται στον χώρο της στέγασης, των δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία και του παιδικού προστατευτικού πλαισίου. Η υπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, Δόμνα Μιχαηλίδου, παρουσίασε αναλυτικά τα μέτρα, υπογραμμίζοντας ότι οι παρεμβάσεις αυτές αποτελούν «κεντρική προτεραιότητα» και δείχνουν τον κοινωνικό προσανατολισμό της κυβέρνησης. Η υπουργός ανέδειξε την κρίσιμη διάσταση του στεγαστικού προβλήματος, σημειώνοντας ότι, παρά το υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης, το βάρος των ενοικίων έχει γίνει δυσβάσταχτο για χιλιάδες νοικοκυριά. Η ίδια χαρακτήρισε τη στέγη «εθνικό ζήτημα», τονίζοντας πως τα προγράμματα στήριξης έχουν ήδη δώσει ανάσα στην αγορά και, κυρίως, σε νέους ανθρώπους που επιθυμούν να αποκτήσουν πρώτη κατοικία. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέθεσε, το πρόγραμμα «Σπίτι μου 1» βοήθησε 10.000 πολίτες να αποκτήσουν σπίτι, ενώ η δεύτερη φάση, που λειτουργεί από τον Φεβρουάριο, έχει ήδη φτάσει τους 11.000 δικαιούχους. Το συνολικό αποτύπωμα των στεγαστικών παρεμβάσεων αγγίζει έτσι τα 30.000 ακίνητα, αριθμός πολλαπλάσιος σε σχέση με τη στεγαστική δυναμική των τραπεζών τα προηγούμενα χρόνια.

Παράλληλα, η ίδια προανήγγειλε περαιτέρω ευελιξία στα κριτήρια του «Σπίτι μου 2», καθώς και διαθεσιμότητα κονδυλίων ύψους 800 εκατ. ευρώ, που μπορούν να καλύψουν ακόμη 9.000 νοικοκυριά. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στο γεγονός ότι η είσοδος πολλών κλειστών κατοικιών στην αγορά συγκράτησε τις τιμές, αποδεικνύοντας –όπως είπε– ότι το πρόγραμμα έχει θετικό αντίκτυπο και στο συνολικό στεγαστικό οικοσύστημα. Τέλος, υπενθύμισε ότι στο τέλος του μήνα ξεκινά η επιστροφή του ενός στα δώδεκα ενοίκια, παρέχοντας μια πρόσθετη οικονομική διευκόλυνση σε όσους επιβαρύνονται ήδη από την αύξηση του κόστους διαβίωσης.

Κάρτα Αναπηρίας: Ένα «εργαλείο ελευθερίας» σε όλη την Ευρώπη

Η κ. Μιχαηλίδου ανακοίνωσε ότι άνοιξε η διαδικασία αιτήσεων για τη νέα πλαστική Κάρτα Αναπηρίας, η οποία θα έχει ευρωπαϊκή ισχύ και θα λειτουργεί ως ενιαίο μέσο αναγνώρισης των δικαιωμάτων του κάθε πολίτη με αναπηρία. Η κάρτα παρέχει πλήρη πρόσβαση στα μέσα μεταφοράς του ΟΑΣΑ και δικαιολογεί μηδενικό ή μειωμένο κόμιστρο στα υπόλοιπα μέσα. Με έμφαση στην έννοια της αξιοπρέπειας, η υπουργός τόνισε ότι το κράτος έχει υποχρέωση να διευκολύνει την καθημερινότητα των ΑμεΑ: από τη χρήση του μετρό μέχρι την πρόσβαση σε πολιτιστικούς χώρους όπως η Ακρόπολη, όπου το αναβατόριο επιτρέπει σε άτομα με κινητικές δυσκολίες να ανέβουν με ασφάλεια στον Ιερό Βράχο. Παράλληλα, έκανε αναφορά στην πλατφόρμα προσβασιμότητας, η οποία έχει απλουστευθεί σημαντικά, επιτρέποντας εργασίες προσαρμογής σε κατοικίες και επαγγελματικούς χώρους χωρίς περίπλοκες διαδικασίες. Όταν απαιτείται εμπλοκή μηχανικού, η αμοιβή του έχει αυξηθεί στα 900 ευρώ, ώστε να μην λειτουργεί ως αποτρεπτικός παράγοντας.

Ιδιαίτερη βαρύτητα έδωσε η υπουργός στο ζήτημα των παιδιών που ζουν σε ιδρύματα, επισημαίνοντας ότι η κοινή γνώμη συχνά τα αντιμετωπίζει με λάθος ορολογία. «Δεν πρόκειται για ορφανά παιδιά», ανέφερε χαρακτηριστικά, «αλλά για παιδιά με γονείς που έχουν κριθεί προσωρινά ακατάλληλοι από τις Αρχές». Η διαδικασία τοποθέτησης σε ίδρυμα ξεκινά με εντολή εισαγγελέα, ενώ η τελική κρίση για την επανένταξη ή μη της οικογένειας γίνεται σε βάθος χρόνου από το δικαστήριο. Η κ. Μιχαηλίδου εξήγησε ότι η πλειονότητα των παιδιών που βρίσκονται σήμερα σε δομές δεν είναι κατάλληλα για υιοθεσία: εννέα στα δέκα είναι άνω των έξι ετών και εννέα στα δέκα ενδείκνυνται μόνο για αναδοχή.

Το βασικό πρόβλημα, όπως τόνισε, παραμένει η απόσταση ανάμεσα στην ανάγκη και στη ζήτηση: η κοινωνία εξακολουθεί να επιθυμεί κυρίως βρέφη για υιοθεσία, ενώ η πραγματικότητα των δομών είναι διαφορετική. Παρουσίασε επίσης τους καρπούς των μεταρρυθμίσεων της τελευταίας τετραετίας: από το 2020 μέχρι σήμερα, ο αριθμός των παιδιών που ζουν σε ιδρύματα έχει μειωθεί κατά 50%. Από τα 2.500 παιδιά, ο αριθμός έχει μειωθεί στα 1.100, γεγονός που, όπως είπε, αποδεικνύει τη σταδιακή μετάβαση σε ένα σύγχρονο σύστημα παιδικής προστασίας. Κλείνοντας, υπογράμμισε την ουσία της προσπάθειας: «Κάθε παιδί, ανεξαρτήτως ηλικίας, έχει ανάγκη από μια σταθερή, ασφαλή και υποστηρικτική οικογένεια. Αυτή είναι η βάση για μια υγιή ζωή».