Νοτοπούλου – Τσίπρας: “Με πείραξε που έλεγαν ότι έχω σχέση μαζί του”

Για πρώτη φορά, η Κατερίνα Νοτοπούλου μίλησε ανοιχτά για τα πιο φορτισμένα κεφάλαια της δημόσιας παρουσίας της, περιγράφοντας τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε τα σχόλια, τα υπόγεια υπονοούμενα και τους προσωπικούς μύθους που τη συνόδευσαν από τη στιγμή που ανέλαβε το πρωθυπουργικό γραφείο στη Θεσσαλονίκη. Σε συνέντευξή της στο vidcast «Εσύ τι μουσική ακούς» της εφημερίδας Μακεδονία, η πρώην υφυπουργός παραδέχθηκε ότι η στοχοποίηση εκείνης της περιόδου την πλήγωσε, τόσο ως προς τις αμφισβητήσεις για το μορφωτικό της υπόβαθρο όσο και ως προς τις ανυπόστατες φήμες περί προσωπικής σχέσης με τον Αλέξη Τσίπρα. «Και τα δύο με πείραξαν· ήταν όλα αναληθή. Κι επειδή τότε δεν επέλεγα να μιλήσω δημόσια, ένιωθα πως δεν είχα τρόπο να προστατευτώ», σημείωσε χαρακτηριστικά. Αναφερόμενη στον πρώην πρωθυπουργό, ανέφερε ότι περιμένει με ενδιαφέρον την κυκλοφορία του βιβλίου του, αποφεύγοντας όμως να τοποθετηθεί σχετικά με το ενδεχόμενο συμμετοχής της στη νέα πολιτική πρωτοβουλία που σχεδιάζει.

Η Νοτοπούλου μίλησε εκτενώς για το κλίμα που συνάντησε στην πολιτική, περιγράφοντας μια εμπειρία έντονης και συχνά ωμής αμφισβήτησης. «Κατάλαβα με δύσκολο τρόπο ότι ο σεξισμός είναι παντού. Ότι πρέπει να αποδεικνύουμε συνεχώς πως δεν είμαστε… ελέφαντες», είπε σκωπτικά, αφήνοντας να φανεί η επίμονη πίεση που δέχθηκε. Όπως εξήγησε, χρειάστηκε συχνά να απαντά σε καχύποπτες ερωτήσεις που αφορούσαν όχι μόνο τις σπουδές και την επαγγελματική της πορεία, αλλά ακόμη και το δικαίωμά της να βρίσκεται σε μια θέση ευθύνης. «Δεν καταλάβαινα γιατί έπρεπε να εξηγώ πράγματα που για έναν άνδρα θα θεωρούνταν αυτονόητα», ανέφερε.

Η πιο προσωπική στιγμή της συνέντευξης ήρθε όταν αποκάλυψε ότι από το 2015 ζει με σοβαρή βαρηκοΐα, συνέπεια ενός ιδιαίτερα επιθετικού αυτοάνοσου νοσήματος. «Με τα αυτοάνοσα δεν δίνεις μάχη για να τα νικήσεις, μαθαίνεις να ζεις μαζί τους. Έπρεπε να βρω έναν νέο τρόπο να υπάρχω», είπε με ειλικρίνεια. Περιέγραψε ότι η ακοή της μειώθηκε τόσο απότομα που πλέον αναγνωρίζει μόνο μουσική και ήχους που είχε αποθηκεύσει στο παρελθόν. Στηρίζεται σε ακουστικό βαρηκοΐας, στην ανάγνωση χειλιών και κυρίως στην υπομονή και τη στήριξη των ανθρώπων γύρω της. «Μου λείπει η μουσική. Μου λείπει να ακούω ένα αστείο χωρίς προσπάθεια. Γενικά… σταμάτησα να ακούω», σημείωσε συγκινημένη. Παρά τις δυσκολίες, διατηρεί διάθεση αυτοσαρκασμού, περιγράφοντας με χιούμορ το πώς χρειάστηκε να επαναπροσδιορίσει την καθημερινότητά της. «Ξαναέμαθα από την αρχή πώς να ζω»…