Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: «Δεν υπήρξε ούτε παράσταση, ούτε ταινία, ούτε σειρά, ούτε εκπομπή που να έλεγα ότι δεν θα το έκανα αυτό»

Για τη σχέση του με τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη, ο γνωστός ηθοποιός και σκηνοθέτης λέει: «Δεν είμαστε πολύ φίλοι. Τον αγαπώ πολύ. Τον θαυμάζω και τον εκτιμώ πολύ. Αλλά δεν έχουμε ξαναβρεθεί μαζί. Δεν νομίζω ότι ισχύει αυτό που λες για τον άτυπο ανταγωνισμό, κάνουμε διαφορετικά πράγματα με τον Χριστόφορο. Αυτή η ευγενής άμιλλα όμως υπήρχε. Σ’ αυτήν είχε στηρίξει και όλη τη γραφή των δύο αδερφών. Έγραψε τους ρόλους πάνω μας και γι’ αυτό λειτούργησε τόσο καλά. Το 2000 ήταν το Να με προσέχεις με τον Χριστόφορο. Μετά το “Έτσι Ξαφνικά”, το “Η Ζωή που Δεν Έζησα”. Ύστερα ήταν ο “Γιούγκερμαν”. Αμέσως μετά μια πολύ φιλόδοξη παραγωγή, που όμως δεν πήγε. Δεν υπάρχει συνταγή επιτυχίας. Καλούμε τον κόσμο να δει τη δουλειά μας. Άλλες φορές τη βλέπει, άλλες όχι. Το γιατί, το αναλύεις μονάχα εκ των υστέρων».

Σημαντικό κομμάτι της ζωής του υπήρξε η 15ετής απουσία από την τηλεόραση. «Είχα να κάνω δεκαπέντε χρόνια. Κάνοντας θέατρο άρχισα να σκηνοθετώ. Ζούσα πολύ καλά έτσι και δημιουργικά και οικονομικά. Η επιθυμία μου αλλάζει. Εκεί που είμαι εδώ, ξαφνικά θέλω να πάω κάπου αλλού. Αν μου έλεγες “σταματάμε”, θα σου έλεγα: είμαι πολύ ευχαριστημένος, απλώς δεν θα σταματούσα. Θα έφτιαχνα κάτι άλλο».

Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης αναφέρθηκε με συγκίνηση για τον Αλέκο Αλεξανδράκη: «Το 2000 δουλέψαμε μαζί στη σειρά του Χριστόφορου. Ήταν πολύ καλλιεργημένος, με χιούμορ, με ποιότητα… Μόνο τιμή μου να έχει πει καλά λόγια για μένα». Και καταθέτει την επιθυμία του να είχε γνωρίσει τον Δημήτρη Χορν: «Τον είχα δει μόνο μια φορά στο Πόρτο Ράφτη. Μου είπε: “Ακούστε τι σας λένε οι δάσκαλοί σας… και μετά να τα ξεχάσετε όλα”. Τι ωραίος τύπος».

«Οι θεατές θαυμάζουν τις δεξιότητες των ηθοποιών. Αυτό που μας συνδέει όμως μέσα στα χρόνια είναι κάτι που κουβαλούν οι ίδιοι σαν προσωπικότητες. Το κουβαλάμε κι εμείς ερήμην. Δεν υπήρξε ούτε παράσταση, ούτε ταινία, ούτε σειρά, ούτε εκπομπή που να έλεγα ότι δεν θα το έκανα αυτό. Μέχρι τις “Άγριες Μέλισσες” πολλοί ηθοποιοί φοβόντουσαν την τηλεόραση. Δεν θα έλεγα ποτέ σε κάποιον που δεν κάνει τηλεόραση ότι το παίζει κάπως. Ο καθένας πρέπει να κάνει αυτό που του είναι οικείο, όχι απαραίτητα αυτό που του είναι εύκολο. Ο καλύτερος τρόπος να περάσει κανείς τη ζωή του στη δουλειά του είναι να είναι όσο πιο κοντά γίνεται στον αληθινό του εαυτό», κατέληξε ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης.