Κωνσταντίνος Κατσίφας, ο Βορειοηπειρώτης που έπεσε για την ελληνική σημαία

Στις 28 Οκτωβρίου 2018, ανήμερα της επετείου του «Όχι», το χωριό Βουλιαράτι της Βορείου Ηπείρου βυθίστηκε στη σιωπή. Εκεί, στους πρόποδες των αλβανικών βουνών, ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, ένας απλός αλλά βαθιά συνειδητοποιημένος Έλληνας, έπεφτε νεκρός από τα πυρά των αλβανικών ειδικών δυνάμεων. Έξι χρόνια μετά, η μορφή του δεν έχει ξεχαστεί — παραμένει σύμβολο θυσίας, εθνικής αξιοπρέπειας και πείσματος ενός λαού που δεν παραιτείται από τη μνήμη του. Γεννημένος στις 3 Σεπτεμβρίου 1983 στο Βουλιαράτι, ο Κατσίφας μεγάλωσε ανάμεσα σε δύο πατρίδες — την Ελλάδα της καρδιάς του και τη γη των προγόνων του, που έμεινε για δεκαετίες σκιά της ιστορίας. Σε ηλικία επτά ετών εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, εργάστηκε σκληρά, δημιούργησε οικογένεια, υπηρέτησε στον ελληνικό στρατό και απέκτησε μια κόρη. Μα, όπως λένε όσοι τον γνώριζαν, η ψυχή του δεν έφυγε ποτέ από τη Βόρειο Ήπειρο. Τα τελευταία χρόνια πριν από τη δολοφονία του, ο Κατσίφας είχε γίνει φωνή αφύπνισης για τους Βορειοηπειρώτες. Μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα μιλούσε για την ανάγκη ενότητας, για την προστασία των δικαιωμάτων του ελληνισμού, για τη σημαία που —όπως έλεγε— «δεν πρέπει να κατεβαίνει ποτέ από τη γη των Ελλήνων». Λίγες μέρες πριν από τον θάνατό του, είχε γράψει τη φράση που σήμερα έχει χαραχθεί στη μνήμη πολλών: «Ελλάς ή Θάνατος».

Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 2018, όπως κάθε χρόνο, ο Κατσίφας ύψωσε την ελληνική σημαία στο χωριό του για να τιμήσει τους ήρωες του 1940. Η πράξη αυτή, που για τους κατοίκους του Βουλιαρατίου ήταν πράξη τιμής, αντιμετωπίστηκε από τις αλβανικές αρχές ως “πρόκληση”. Ακολούθησαν εντάσεις, ανταλλαγές πυρών και τελικά μια επιχείρηση καταδίωξης από τις ειδικές δυνάμεις RENEA. Λίγες ώρες αργότερα, ο 35χρονος βρέθηκε νεκρός σε ορεινή περιοχή, χτυπημένος από σφαίρες. Οι εικόνες εκείνης της ημέρας, οι κραυγές, οι σημαίες που έμειναν να κυματίζουν στα μνήματα των Βορειοηπειρωτών, σημάδεψαν μια μαύρη σελίδα στη σύγχρονη ελληνική ιστορία.

Η είδηση του θανάτου του συγκλόνισε την Ελλάδα. Στα χωριά της Βορείου Ηπείρου, οι καμπάνες ήχησαν πένθιμα. Στην Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα, άνθρωποι κάθε ηλικίας κρατούσαν φωτογραφίες του και ψιθύριζαν: «Έπεσε για τη σημαία». Ωστόσο, το αίτημα για δικαιοσύνη παραμένει ανοιχτό. Παρά τις καταγγελίες για υπέρμετρη βία και αδιαφάνεια στις έρευνες, οι αλβανικές αρχές δεν έχουν δώσει πειστικές απαντήσεις. Οι συγγενείς του και πλήθος ομογενών επιμένουν πως δεν πρόκειται για συμπλοκή, αλλά για εν ψυχρώ εκτέλεση ενός ανθρώπου που αρνήθηκε να σκύψει το κεφάλι.

Κάθε χρόνο, την ημέρα της επετείου, το Βουλιαράτι ντύνεται στα γαλανόλευκα. Από κάθε γωνιά της Ελλάδας, άνθρωποι ταξιδεύουν εκεί για να ανάψουν ένα κερί, να αφήσουν ένα λουλούδι, να ψάλλουν το «Αιωνία η μνήμη». Η μορφή του Κατσίφα δεσπόζει πάνω από τον μικρό λόφο, δίπλα στο σταυρό, εκεί όπου έπεσε. Για άλλους, είναι ήρωας. Για άλλους, σύμβολο μιας πληγής που δεν έκλεισε ποτέ. Μα για όλους, ο Κωνσταντίνος Κατσίφας θυμίζει ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται – κερδίζεται με πίστη, ψυχή και κόστος. Έξι χρόνια μετά, το όνομά του ψιθυρίζεται με σεβασμό και συγκίνηση: «Για τη σημαία, για τη Βόρειο Ήπειρο, για την Ελλάδα.»