Καραλής Χατζηνικολάου: Ο τραυματισμός που απείλησε να διαλύσει τα πάντα

Σε μια από τις πιο προσωπικές και αφοπλιστικές τηλεοπτικές του εμφανίσεις, ο πρωταθλητής του επί κοντώ Εμμανουήλ Καραλής άνοιξε την καρδιά του στη συνέντευξη με τον Νίκο Χατζηνικολάου, φωτίζοντας άγνωστες πτυχές της ζωής του που μέχρι σήμερα έμεναν πίσω από το παραβάν της δημοσιότητας. Πίσω από τα ρεκόρ, τις διεθνείς διακρίσεις και τη λάμψη του στίβου, η διαδρομή του Καραλή αποδεικνύεται γεμάτη στιγμές αμφιβολίας, σωματικού πόνου και σιωπηλής προσωπικής πάλης.

Ο κορυφαίος επικοντιστής των ΗΠΑ αποθέωσε τον Εμμανουήλ Καραλή

Η αφήγησή του για τον σοβαρό τραυματισμό στα 18 του χρόνια συγκλόνισε. Τη στιγμή που είχε ήδη καταρρίψει παγκόσμια ρεκόρ σε κατηγορίες παίδων και εφήβων και η καριέρα του φαινόταν να ανοίγει διάπλατα μπροστά του, ένα οστικό οίδημα στα πόδια απείλησε να τα γκρεμίσει όλα. Ο ίδιος ίσως δεν άκουσε τις πιο σκληρές λέξεις, αλλά τις άκουσε η μητέρα του: ο γιατρός προειδοποίησε ότι η επιστροφή στο προηγούμενο επίπεδο θεωρείται σχεδόν απίθανη. «Δεν ήμουν μπροστά όταν το είπε», αφηγήθηκε ο ίδιος. «Αλλά όταν το έμαθα, ήταν σαν να μου τραβούν το έδαφος κάτω από τα πόδια». Η συναισθηματική πίεση ήταν τεράστια: το σώμα του δεν υπάκουε, οι επιδόσεις είχαν παγώσει και η σκέψη ότι δεν θα μπορέσει να ξαναβρεθεί στα στάδια όπου είχε ήδη γράψει ιστορία τον στοίχειωνε.

Παρά τις ζοφερές προβλέψεις, αυτό που τον κράτησε όρθιο –όπως ο ίδιος ομολογεί– ήταν η οικογένειά του. «Όταν οι γονείς σου πιστεύουν σε εσένα, βρίσκεις δύναμη που νόμιζες ότι δεν έχεις», είπε με ένταση. «Με κράτησαν σε κάθε μου βήμα – σε τραυματισμούς, σε στιγμές ρατσισμού, σε φάσεις κατάθλιψης. Τους οφείλω πολλά περισσότερα από όσα μπορώ να περιγράψω». Η αγάπη και η σταθερότητα του οικογενειακού περιβάλλοντος αποτέλεσαν το δίχτυ ασφάλειας στις πιο αμφίβολες στιγμές της καριέρας του. «Είμαι τυχερός που έχω ανθρώπους δίπλα μου που με σήκωσαν κάθε φορά που έπεσα».

Μια εξίσου δύσκολη μάχη έδινε ο Καραλής από τα παιδικά του χρόνια, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με τη δυσλεξία. Η εικόνα του μικρού μαθητή που προσπαθεί να παρακολουθήσει την τάξη, ενώ μέσα του βασιλεύει η σύγχυση, είναι χαρακτηριστική: «Η καθηγήτρια εξηγούσε κάτι πολύ απλό. Όλοι έλεγαν ότι το κατάλαβαν. Εγώ έλεγα “ναι”, αλλά μέσα μου δεν είχα καταλάβει τίποτα. Και αναρωτήθηκα: μήπως είμαι χαζός;». Η αίσθηση ότι «κάτι δεν λειτουργεί όπως πρέπει» για ένα παιδί είναι βαθιά διαλυτική. Και για τον Καραλή ήταν ένα από τα πρώτα μεγάλα εμπόδια που έπρεπε να υπερβεί. Η διάγνωση με δυσλεξία ήρθε μετά από πρωτοβουλία της μητέρας του και των καθηγητών του. Η λογοθεραπεία που ακολούθησε ήταν απαιτητική, επίπονη και μακρόχρονη. «Δεν μπορούσα να πω σωστά ούτε βασικές λέξεις. Δεν μπορούσα να εκφράσω με λόγια όσα σκεφτόμουν», είπε. «Αλλά με τη σωστή στήριξη, βρήκα τον δρόμο μου». Και όπως παραδέχεται, αυτό το ταξίδι τον έκανε «δυνατό στην ψυχή».

«Εκ γενετής είχα δρόμο να ακολουθήσω»

Αναζητώντας τρόπο να εκτονώσει την πίεση, να βρει ρυθμό και σκοπό, ο Καραλής στράφηκε στον στίβο. Εκεί, όπως λέει, βρήκε τη δεύτερη γλώσσα του. Η κίνηση, το άλμα, η πειθαρχία έγιναν το μέσο μέσα από το οποίο μπορούσε να εκφράζεται χωρίς λέξεις. «Ήμουν γεννημένος γι’ αυτό», σημείωσε. «Ο στίβος μού έδωσε αυτοπεποίθηση, μου έδωσε φωνή».Ιδιαίτερο μέρος στην αφήγησή του κατέλαβε η σχέση του με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Μια φιλία που, όπως λέει, δεν στηρίζεται στη δημόσια εικόνα ή τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά σε βαθιά ανθρώπινη σύνδεση. «Ο Γιάννης είναι ένας άνθρωπος που έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου», υπογράμμισε. «Όταν ήθελα να μιλήσουμε για την καριέρα μου, μου είπε απλά: “Έλα σπίτι”. Πήγα στις 8 το βράδυ και φύγαμε 3 το πρωί. Μιλήσαμε για τη ζωή, για όσα μας βαραίνουν, για όσα μας φοβίζουν». Η συζήτηση αυτή, όπως περιγράφει, τον επηρέασε βαθιά. «Με έβαλε στον κόσμο του, τον έβαλα στον δικό μου. Του είμαι ευγνώμων. Είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου».