Δημοσκόπηση Prorata: Η κοινωνία «ψυχρή» απέναντι σε κόμμα Τσίπρα

Η πρώτη δημοσκόπηση μετά την παρουσίαση του βιβλίου «Ιθάκη» στο Παλλάς – εκδήλωση που πολλοί θεώρησαν ως την άτυπη εκκίνηση της πολιτικής επιστροφής Τσίπρα – αποτυπώνει ένα ιδιαίτερα απαιτητικό περιβάλλον για τον πρώην πρωθυπουργό. Η έρευνα της Prorata για τη Ναυτεμπορική TV δείχνει ότι ο ενδεχόμενος νέος πολιτικός φορέας που σχεδιάζει να ιδρύσει αντιμετωπίζεται με εμφανή καχυποψία, ενώ η κοινή γνώμη παραμένει περισσότερο αρνητική παρά δεκτική σε μια τέτοια προοπτική.Η εικόνα είναι αποκαλυπτική: σχεδόν ένας στους δύο πολίτες δηλώνει θυμό ή αδιαφορία με την πιθανότητα επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα στην ενεργό πολιτική. Το 29% απαντά ότι το ενδεχόμενο τον θυμώνει, 21% ότι τον αφήνει ασυγκίνητο, ενώ μόλις 3% δηλώνει πως κάτι τέτοιο τού δημιουργεί θετικό συναίσθημα. Τα ποσοστά ελπίδας ή περιέργειας κινούνται σε χαμηλά επίπεδα, χωρίς να μετατρέπουν το κλίμα δυσπιστίας. Ακόμη και στο καθοριστικό ερώτημα «πόσο πιθανό είναι να ψηφίζατε κόμμα Τσίπρα», η «δυνητική δεξαμενή» περιορίζεται στο 22% – με το βέβαιο κοινό μόλις στο 9%. Αντίθετα, το 75% απορρίπτει ξεκάθαρα ένα τέτοιο ενδεχόμενο, δείχνοντας ότι, προς το παρόν, η κοινωνική δυναμική για ένα νέο κόμμα Τσίπρα παραμένει ασθενής.

Στο ζήτημα της ταυτότητας, η πλειονότητα των πολιτών δυσκολεύεται να αποδώσει σαφές πολιτικό στίγμα στον πρώην πρωθυπουργό. Το 37% τον βλέπει «χωρίς συγκεκριμένο στίγμα», το 35% τον κατατάσσει στην κεντροαριστερά, ενώ μόνο 12% τον θεωρεί αριστερό. Η εικόνα αυτή ενισχύει την αίσθηση πολιτικού κενού και ασάφειας γύρω από το νέο εγχείρημα που διαμορφώνει. Ακόμη πιο ενδιαφέροντα είναι τα στοιχεία που αφορούν τα «πλεονεκτήματα» και τα «μειονεκτήματα» του Τσίπρα, όπως τα αξιολογούν οι πολίτες. Το 56% θεωρεί ότι δεν διαθέτει κανένα βασικό πλεονέκτημα, ενώ από όσους αναγνωρίζουν κάποια στοιχεία, αυτά σχετίζονται κυρίως με την ενσυναίσθηση προς τους απλούς ανθρώπους (16%) και την ακεραιότητα (13%). Σε αντίθεση με αυτό, τα μειονεκτήματα καταγράφονται με σαφήνεια: ασυνέπεια (43%), ανειλικρίνεια (30%), έλλειψη νέων ιδεών (15%) και αναποτελεσματικότητα (14%).

Κρίσιμο εύρημα αποτελεί και η απάντηση στο κατά πόσο ένα νέο κόμμα Τσίπρα θα μπορούσε να καλύψει το αντιπολιτευτικό κενό. Το 65% δηλώνει ότι μάλλον ή σίγουρα δεν θα μπορούσε, με μόνο 31% να αφήνει πιθανότητα. Το ίδιο μοτίβο εμφανίζεται και στην εκτίμηση για τον αντίκτυπο που θα είχε στο πολιτικό σκηνικό: 34% εκτιμά ότι δεν θα άλλαζε τίποτα, 33% ότι θα το μεταβάλει μόνο οριακά, ενώ μόλις 9% βλέπει σενάριο πλήρους ανατροπής.

Τα δεδομένα δείχνουν ένα κλίμα που δύσκολα μετατρέπεται σε δυναμική αλλαγής. Η κοινωνική αποστασιοποίηση είναι ισχυρή και η εικόνα του Τσίπρα φαίνεται να έχει φθαρεί – όχι μόνο στο επίπεδο πολιτικής αποτελεσματικότητας, αλλά και στο επίπεδο εμπιστοσύνης. Σε ένα πολιτικό περιβάλλον όπου η σταθερότητα και η σαφήνεια λειτουργούν ως προϋποθέσεις αξιοπιστίας, η ιδέα ενός νέου κόμματος φαίνεται να συναντά περισσότερες ερωτήσεις παρά προσμονή. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν μπορεί να αποκτήσει momentum στο μέλλον. Σημαίνει όμως ότι το ξεκίνημα γίνεται σε αντίθετο ρεύμα, σε μια περίοδο που η κοινωνία φαίνεται να προκρίνει μετριοπάθεια, θεσμική συνέχεια και πολιτική σταθερότητα. Και όσο το πολιτικό σύστημα αναζητά ισορροπία, οι πρωτοβουλίες που εγείρουν αβεβαιότητα μάλλον αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό.