Φράνκο Σέα: «Με πήρε το σκοτάδι και γύρισα στο φως»

Συγκίνηση προκαλεί η ιστορία του 28χρονου Αργεντινού επιθετικού της Ζακύνθου, Φράνκο Σέα, ο οποίος βρέθηκε κυριολεκτικά ένα βήμα πριν χάσει τη ζωή του, έπειτα από απρόβλεπτες ιατρικές επιπλοκές που ακολούθησαν έναν φαινομενικά «απλό» τραυματισμό στη μύτη. Ο Σέα τραυματίστηκε στο ματς της πρεμιέρας της Γ’ Εθνικής απέναντι στη Θύελλα Πατρών, όπου υπέστη κάταγμα ρινικού οστού και νοσηλεύτηκε στην Πάτρα για την απαραίτητη αποκατάσταση. Παρά την αρχική σταθεροποίηση, η περιπέτεια μόλις είχε ξεκινήσει. Λίγες ημέρες μετά την επιστροφή του στη Ζάκυνθο, άρχισε να αιμορραγεί έντονα. Μεταφέρθηκε εκ νέου εσπευσμένα στην Πάτρα, όπου οι γιατροί έδωσαν μάχη για να εντοπίσουν την πηγή της αιμορραγίας. Για σχεδόν 36 ώρες, το αίμα δεν σταματούσε. Ο ποδοσφαιριστής έχασε συνολικά τέσσερα λίτρα αίματος, φτάνοντας σε οριακό σημείο κινδύνου. Τελικά, διαπιστώθηκε ότι αιμορραγούσε μία φλέβα που περνούσε κάτω από το μάτι και κατέληγε προς τον εγκέφαλο. Μετά από λεπτομερή και εξαιρετικά απαιτητική χειρουργική επέμβαση, το αγγείο εντοπίστηκε και η αιμορραγία σταμάτησε. Ο Σέα βγήκε ζωντανός από μια διαδικασία που, όπως λέει ο ίδιος, «θα μπορούσε να είχε τελειώσει αλλιώς».

Στην εξομολόγησή του, ο Αργεντινός μιλάει με έντονη συγκίνηση: «Ένιωθα ότι κάτι μέσα μου μου έλεγε να μην τα παρατήσω. Ότι θα ξαναδώ το φως. Δεν έπαψα λεπτό να πιστεύω ότι θα σταματήσει αυτό που συνέβαινε. Ένιωθα πως ένα φως έδειξε στους γιατρούς το σημείο του προβλήματος. Αυτή η πίστη με κράτησε όρθιο.» Παράλληλα, συγκινεί όταν αναφέρεται σε όσους στάθηκαν στο πλευρό του: «Θέλω να ευχαριστήσω τη μητέρα μου, τη σύντροφό μου και τους λίγους ανθρώπους που ήταν δίπλα μου κάθε λεπτό. Αυτές οι μέρες με έκαναν να δω αλλιώς τη ζωή. Ήταν μια δοκιμασία.» Σήμερα, ο 28χρονος επιθετικός βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, όπου θα του κατασκευαστεί ειδική προστατευτική μάσκα για να μπορέσει να επιστρέψει σταδιακά στις προπονήσεις και –αν όλα πάνε καλά– να φορέσει ξανά τη φανέλα της Ζακύνθου μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Όμως η ψυχή του κουβαλά ακόμα το βάρος: «Από τη μία νιώθω ευγνωμοσύνη που είμαι εδώ. Από την άλλη, στεναχωριέμαι που δεν μπορούσα να βοηθήσω την ομάδα. Ήμουν από τους πρώτους που ξεκινήσαμε προετοιμασία και τώρα είμαι τόσο καιρό εκτός. Αλλά έχω πίστη ότι ό,τι μας πήρε η τύχη, θα μας το φέρει πίσω.»

Athletico.gr