Ο Διονύσης Σαββόπουλος πέθανε σε ηλικία 81 ετών

Ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς της σύγχρονης Ελλάδας, ο Διονύσης Σαββόπουλος, πέθανε σε ηλικία 81 ετών, βυθίζοντας στη θλίψη τον καλλιτεχνικό κόσμο και το ελληνικό κοινό που μεγάλωσε με τα τραγούδια του. Ο σπουδαίος τραγουδοποιός άφησε την τελευταία του πνοή στις 9:10 το βράδυ της Τρίτης 21 Οκτωβρίου στο νοσοκομείο «Υγεία», όπου νοσηλευόταν στο Καρδιολογικό τμήμα. Αιτία θανάτου ήταν ανακοπή καρδιάς, ύστερα από μακρά μάχη με τον καρκίνο, την οποία έδωσε με αξιοπρέπεια τα τελευταία χρόνια. Ο Διονύσης Σαββόπουλος υπήρξε θεμελιωτής μιας ολόκληρης σχολής στην ελληνική μουσική. Θεωρείται ο πρωτεργάτης των Ελλήνων τραγουδοποιών, εκείνων που γράφουν οι ίδιοι τη μουσική και τους στίχους τους και τους ερμηνεύουν με προσωπικότητα και συνέπεια. Με τα τραγούδια του συνδύασε τη λαϊκή παράδοση με τη ροκ και τη λόγια μουσική, τη σάτιρα με την κοινωνική παρατήρηση, χαρίζοντας στη χώρα ένα έργο βαθιά ελληνικό αλλά και οικουμενικό.

Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη στις 2 Δεκεμβρίου 1944, με ρίζες από την Κωνσταντινούπολη και τη Φιλιππούπολη, ο Σαββόπουλος εγκατέλειψε τη Νομική Σχολή για να ακολουθήσει τη μεγάλη του αγάπη: το τραγούδι. Το 1963 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου σύντομα έγινε γνωστός για το ιδιαίτερο ύφος του, τη σαφήνεια της σκέψης του και τη γλωσσική του ευρηματικότητα. Από το πρώτο του άλμπουμ, Το Φορτηγό, φάνηκε ότι ένας νέος, ελεύθερος λόγος έμπαινε στη μουσική. Η φωνή του συνδέθηκε με δεκαετίες κοινωνικών και πολιτικών αλλαγών, από τη δικτατορία μέχρι τη μεταπολίτευση, συνοδεύοντας γενιές με τραγούδια όπως «Η Συννεφούλα», «Το Βρώμικο Ψωμί», «Η Ρεζέρβα», «Οι Καημοί της Λιλιπούπολης» και τόσα άλλα που πέρασαν στη συλλογική μνήμη. Με μοναδικό τρόπο ένωσε την αμερικανική επιρροή μουσικών όπως ο Μπομπ Ντίλαν και ο Φρανκ Ζάπα με τη μακεδονίτικη παράδοση και τους πολιτικά διεισδυτικούς ελληνικούς στίχους.

Πέρα από τραγουδοποιός, υπήρξε ένας στοχαστής της τέχνης και του δημόσιου βίου, ένας καλλιτέχνης που δεν έπαψε ποτέ να παρατηρεί, να σατιρίζει, να αναρωτιέται και να συγκινεί. Ο Διονύσης Σαββόπουλος έζησε και δημιούργησε με πάθος, αφήνοντας πίσω του ένα έργο που ξεπερνά τα όρια του τραγουδιού και αγγίζει την ίδια την ψυχή της νεότερης Ελλάδας. Η απώλειά του σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής, αλλά και τη διαχρονικότητα ενός έργου που θα συνεχίσει να εμπνέει, να προβληματίζει και να ενώνει — όπως έκανε πάντα ο ίδιος, με χαμόγελο, πνεύμα και βαθιά ανθρωπιά.