Από το χθες στο αύριο: Η Νικολέτα Τζιωρτζιώτη ενώνει τις γυναίκες της γης

Με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας Αγρότισσας, η κα Νικολέτα Τζιωρτζιώτη απηύθυνε έναν συγκινητικό φόρο τιμής στις γυναίκες της υπαίθρου. Σε μια εκδήλωση με τίτλο: «Ρίζα Ανθεκτικότητας – Πηγές Ανάπτυξης», η κα Τζιωρτζιώτη μίλησε για τον πολυδιάστατο ρόλο τους, από το χθες μέχρι το αύριο.

Νικολέτα Τζιωρτζιώτη Αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας Κτηνοτρόφων Θεσσαλίας και Εκπρόσωπος του Ν. Τρικάλων

«Πριν ξεκινήσω, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς σε όλους εσάς που παρευρίσκεστε απόψε εδώ και στηρίζετε με την μοναδική σας δυνατή παρουσία αυτές τις Γυναίκες-Ηρωίδες. Τις γυναίκες που με τα χέρια τους ποτίζουν τη γη, με την καρδιά τους κρατούν την οικογένεια και με την ψυχή τους κρατούν ζωντανή την ύπαιθρο. Η αποψινή γιορτή με τίτλο «Ρίζα Ανθεκτικότητας – Πηγές Ανάπτυξης» είναι αφιερωμένη στην Παγκόσμια Ημέρα για τη Γυναίκα Αγρότισσα. Μια ημέρα που δεν είναι μόνο γιορτή. Είναι φόρος τιμής σε εκείνες που στάθηκαν στα χωράφια, στις αυλές, στα μαντριά, στην οικογένεια, σε κάθε δυσκολία και κράτησαν όρθιο τον τόπο όταν όλα γύρω λύγιζαν. Σήμερα δεν τιμούμε απλώς μια ημερομηνία. Τιμούμε έναν τρόπο ζωής. Μια στάση ψυχής. Μια ιστορία ετών. Τιμούμε τη γυναίκα που ξυπνά με την ανατολή, τη γυναίκα που είναι αγρότισσα, μητέρα, σύζυγος, επιχειρηματίας, παραγωγός, φρουρός της παράδοσης και ταυτόχρονα δημιουργός του μέλλοντος. Που μετρά το χρόνο όχι με ρολόγια, αλλά με εποχές….γιατί η ζωή της Γυναίκας Αγρότισσας είναι κύκλος. Ο κύκλος της σποράς, της φροντίδας, της αναμονής, της συγκομιδής, της ίδιας της ζωής!

Η Δική μου Επιλογή: Πίστη στον Πρωτογενή Τομέα

Το να ασχοληθώ με τον πρωτογενή τομέα, δεν ήταν απλώς μια επιλογή, ήταν ο συνδυασμός πολλών παραγόντων. Αρχικά η αγάπη, το μεράκι, το ενδιαφέρον και η πίστη στη γη μου χάρισαν ψυχική ευφορία και με ώθησαν να επενδύσω στη γνώση, να μάθω, να εξελιχθώ, να οργανωθώ, να προχωρήσω,  είναι δυνάμεις που δεν μαθαίνονται αλλά γεννιούνται μέσα μας. Η οικογενειακή παραδοχή μου έδωσε τη δύναμη να συνεχίσω από μια πλεονεκτική και τίμια θέση και με παρακίνησε να επενδύω διαρκώς στην επιμόρφωσή μου. Και ναι… υπάρχουν δυσκολίες. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν σε κάθε εποχή. Όμως ως γυναίκα της υπαίθρου έχω μάθει να τις κοιτάζω στα μάτια και να τις κάνω δύναμη. Ήρθε η στιγμή να ταξιδέψουμε όλοι μαζί στο χθες, στο σήμερα, στο αύριο.

Η Γυναίκα Αγρότισσα του Χθες: Η Ρίζα της Αντοχής

Η σκέψη μου ταξιδεύει στη γυναίκα της παλιάς εποχής…Εκείνη που ξυπνούσε με το πρώτο φως του ήλιου και τελείωνε τη μέρα της με το φώς του φεγγαριού. Που δούλευε τη γη με τα χέρια της, μεγάλωνε παιδιά, φρόντιζε ζώα, κουβαλούσε ξύλα κι όμως χαμογελούσε. Μέσα στη φτώχεια, μέσα στις κακουχίες, εκείνη η γυναίκα κρατούσε ζωντανό τον τόπο και τον πολιτισμό. Ήταν η ρίζα του χωριού,το στήριγμα της οικογένειας,το σύμβολο της αντοχής. Κι αν σήμερα στεκόμαστε εδώ είναι γιατί εκείνη άντεξε. Γιατί εκείνη έσπειρε το μέλλον μας.

Η Γυναίκα Αγρότισσα του Σήμερα: Η Ψυχή της Γης

Και φτάνουμε στη γυναίκα του σήμερα, που δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται μια γυναίκα που παλεύει το ίδιο σκληρά, μα με διαφορετικά όπλα. Η καθημερινότητα άλλαξε. Οι απαιτήσεις μεγάλωσαν. Η ζωή τρέχει κι εμείς μαζί της…… Η γυναίκα της υπαίθρου σήμερα δεν είναι μόνο εργάτρια της γης. Είναι επιστήμονας, επιχειρηματίας, δημιουργός, παραγωγός…. Ξέρει πως η εμπειρία δεν αρκεί. Χρειάζεται γνώση, εκπαίδευση, εξέλιξη. Μα πάνω απ’ όλα χρειάζεται πίστη. Πίστη στη γη, στην αξία του κόπου, στην επόμενη μέρα. Όσο κι αν ο κόσμος αλλάζει, η γυναίκα της υπαίθρου παραμένει η ψυχή της γης.

Τα Νέα Κορίτσια της Υπαίθρου: Οι Πηγές Ανάπτυξης

Και ύστερα κοιτάζω τα νέα κορίτσια. Εκείνα που αμφιβάλλουν, που νομίζουν πως η ύπαιθρος δεν έχει μέλλον. Κι όμως… η εξέλιξη είναι παντού. Στην τεχνολογία, στα μηχανήματα, στη γνώση, στην καινοτομία. Η νέα γενιά έχει τη φλόγα, τη θέληση, τη τόλμη να πάει τη γη πιο μακριά. Να τη δει όχι μόνο ως εργασία, αλλά ως ζωή με αξία και προοπτική. Μέσα από προγράμματα, δράσεις, συνεργασίες, η γυναίκα της υπαίθρου μπορεί να μεταμορφώσει το μέλλον του τόπου της. Αυτά τα νέα κορίτσια είναι οι Πηγές Ανάπτυξης. Είναι η ελπίδα.

Μέσα από τις δυσκολίες του κλάδου, μέσα από τις ανάγκες και τα όνειρα, γεννήθηκε μέσα μου η σκέψη….. Σε αυτό το σημείο θα μου επιτρέψετε να σας αναφέρω ότι μέσα από την εμπειρία μου και την διαδρομή μου στη γη εμπνευσμένη από τη νέα γενιά, οραματίστηκα κάτι συλλογικό. Μια συνεργασία-μια ένωση-μια ομάδα γυναικών που θα ενώσει φωνές, θα στηρίξει προσπάθειες και θα αναδείξει τη γυναικεία δύναμη της υπαίθρου. Κάτι δυνατό και ελπιδοφόρο, που σύντομα θα σας ανακοινώσω και θα το μοιραστώ μαζί σας. Γιατί όταν οι γυναίκες της υπαίθρου ενώνουν δυνάμεις… τότε γεννιούνται θαύματα.

Κλείνοντας: Πίστη στο Μέλλον

Σήμερα, ας τιμήσουμε όλες εκείνες τις γυναίκες που πέρασαν…που υπάρχουν και όλες εκείνες που θα έρθουν ….. Τη γυναίκα του χθες, που φύτεψε τις ρίζες. Τη γυναίκα του σήμερα, που κρατά τη γη ζωντανή. Και τη γυναίκα του αύριο, που θα δώσει μορφή στο μέλλον. Ας κάνουμε τη γη πηγή δύναμης, τη συνεργασία πηγή εξέλιξης, και τη γυναίκα πηγή ζωής. Γιατί όσο υπάρχουν γυναίκες της υπαίθρου… θα υπάρχει μέλλον. Θα υπάρχει ελπίδα. Θα υπάρχει ζωή. Και πριν κλείσουμε…θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας ένα τραγούδι ως μια μικρή αλλά ουσιαστική αφιέρωση σε όλες τις Γυναίκες της υπαίθρου. Ένα τραγούδι σε στίχους της Αγαπημένης μου Άννας Μπιθικώτση με μουσική του Κώστα Νικολόπουλου που ερμηνεύει με ευαισθησία και ψυχή ο Σωτήρης Δογάνης.

Το αφιερώνω σε όλες τις γυναίκες της υπαίθρου…σε εκείνες που μοχθούν, που δημιουργούν, που σιωπούν και αντέχουν… Αλλά το αφιερώνω και στη νέα γενιά, στα νέα κορίτσια που μεγαλώνουν δίπλα στη γη, που μαθαίνουν να αγαπούν την παραγωγή, τον τόπο, τις ρίζες τους. Γιατί σ’ αυτά τα νέα χέρια βρίσκεται το αύριο της υπαίθρου μας…ένα αύριο πιο φωτεινό, πιο ανθρώπινο, πιο δικό μας. Η μουσική, όπως κι εμείς, γεννιέται μέσα από τη γη και ταξιδεύει με την ψυχή κάθε γυναίκας που την υπηρετεί. Με αγάπη, συγκίνηση και πίστη στο μέλλον, σας αφιερώνω αυτό το τραγούδι «Ο ύμνος της υπαίθρου», γιατί….. όπως η γυναίκα…έτσι και η μουσική…ενώνει, συγκινεί και δίνει ζωή.»