Αλεπού Κάρυστος: Η απρόσμενη φιλία με την κυρία Τούλα

Μια μοναδική ιστορία αμοιβαίας εμπιστοσύνης και στοργής εκτυλίσσεται τα τελευταία χρόνια στην Κάρυστο, όπου μια αλεπού έχει βρει το δεύτερο σπίτι της στην αυλή της κυρίας Τούλας. Η απίθανη αυτή σχέση ανάμεσα σε έναν άνθρωπο και ένα άγριο ζώο δείχνει πως η καλοσύνη μπορεί να γεφυρώσει ακόμη και το ένστικτο της επιφυλακής που χαρακτηρίζει τη φύση. Όπως αφηγείται η ίδια στο evima.gr, η αλεπού εμφανιζόταν σχεδόν καθημερινά, λίγο πριν τις επτά το απόγευμα, στην πόρτα του σπιτιού της. «Ήταν πάντα καθαρή, με όμορφη γούνα και φουντωτή ουρά. Ερχόταν, έτρωγε και μετά χανόταν πάλι στο βουνό», θυμάται η κυρία Τούλα. Με τον καιρό, το ζώο έγινε σχεδόν μέλος της οικογένειας· γνώριζε το μονοπάτι, την αυλή και τη φωνή της.

Η τρυφερή αυτή ρουτίνα διακόπηκε ξαφνικά όταν η αλεπού εμφανίστηκε τραυματισμένη και με έντονο πρόβλημα στο τρίχωμα. «Η ουρά της είχε πληγές και το δέρμα της έμοιαζε σαν να είχε ψωρίαση», περιγράφει η γυναίκα, που αποφάσισε να μην την εγκαταλείψει. Με τη βοήθεια κτηνιάτρου και σε συνεργασία με την ΑΝΙΜΑ, ξεκίνησε μια θεραπεία για δερματική μόλυνση ή παράσιτα, κρύβοντας το φάρμακο μέσα σε ωμό λουκάνικο. «Το έφαγε χωρίς να το καταλάβει. Ήξερα πως της έκανα καλό», λέει συγκινημένη. Για έναν ολόκληρο χρόνο η αλεπού δεν ξαναφάνηκε. Μέχρι το βράδυ της 18ης Οκτωβρίου, όταν, απροσδόκητα, εμφανίστηκε ξανά στο πεζούλι του σπιτιού. «Ήρθε στις 11 το βράδυ, στάθηκε και περίμενε. Οι γάτες δεν την άφηναν να πλησιάσει, όμως μόλις της μίλησα με αναγνώρισε και ήρθε κοντά μου», αφηγείται η κυρία Τούλα, με φωνή γεμάτη συγκίνηση. Σήμερα, η αλεπού επιστρέφει τακτικά, απολαμβάνοντας την ίδια ζεστασιά και φροντίδα που κάποτε τη βοήθησαν να επιβιώσει. «Την ταΐζω με ό,τι καλύτερο έχω – ακόμα και αστακομακαρονάδα! Δεν μπορώ να της αρνηθώ τίποτα. Την αγαπώ σαν να είναι δικό μου ζώο», λέει χαμογελώντας.