Το πιο… καθαρό διαδικτυακό «challenge»: Ο Ζακαρίας Φάρμπερ ενέπνευσε μια ολόκληρη κοινότητα

Όταν ο Ζακαρίας Φάρμπερ αποφάσισε στις 6 Ιανουαρίου να μαζέψει απλώς μία σακούλα σκουπιδιών, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτή η προσωπική δοκιμασία θα εξελισσόταν σε ένα συλλογικό κίνημα που θα αναμόρφωνε την πόλη του. Μεγαλωμένος στην Αργεντινή, όπου έφτασε σε ηλικία 11 ετών από τη Μαγιόρκα μαζί με τη μητέρα και τον αδελφό του, κουβαλούσε πάντα μέσα του την επίμονη δύναμη της γυναίκας που τον μεγάλωσε μόνη της και «έφυγε» το 2023. Σε εκείνη απέδωσε την έμπνευση για το εγχείρημά του. Ξεκίνησε μόνος, με μια απλή σακούλα, ένα ζευγάρι γάντια και έναν φίλο που ανέλαβε τη βιντεοσκόπηση. Η ιδέα γεννήθηκε μέσα από ένα διαδικτυακό «challenge»: όπως κάποιοι δεσμεύονται να κάνουν μία επιπλέον έλξη καθημερινά για έναν χρόνο, ο Φάρμπερ αποφάσισε να κάνει το ίδιο – μόνο που το δικό του «μια φορά την ημέρα» αφορούσε το περιβάλλον. Παράλληλα με τη δουλειά του, έβγαινε καθημερινά. Αρχικά τα απογεύματα, αργότερα κάθε αυγή, γεμίζοντας την πρώτη σακούλα, και μετά τη δεύτερη, και κάπου στη διαδρομή βλέποντας τους φίλους του να τον ακολουθούν. Τα βίντεο της καθημερινής του διαδρομής έγιναν viral και μέσα σε λίγους μήνες, χιλιάδες άγνωστοι σε όλη την Αργεντινή άρχισαν να τον στηρίζουν.

Η δράση του δεν έμεινε πια σε έναν άνθρωπο. Ο Φάρμπερ οργάνωσε ομαδικούς καθαρισμούς, συγκέντρωσε εθελοντές, επέλεξε «σημεία-πληγές» της πόλης και τα μετέτρεψε σε τόπους συλλογικής δουλειάς. Για τον ίδιο, το μεγαλύτερο κέρδος δεν ήταν η αναγνωρισιμότητα, αλλά η αίσθηση ότι ένα αυθόρμητο βίντεο μπορεί όντως να εμπνέει· ότι «καλά πράγματα μπορούν να ξεκινούν από τα social media», όπως λέει χαρακτηριστικά. Η καθημερινή πειθαρχία των 360 ημερών, πέρα από την περιβαλλοντική διάσταση, τον οδήγησε να ανοίξει νέους ορίζοντες: από την αυτοοργάνωση μέχρι την ενασχόλησή του με τα Ψηφιακά Επιχειρηματικά Μοντέλα, έναν χώρο που δεν γνώριζε αλλά πλέον τον συναρπάζει. Όταν συμπλήρωσε τον κύκλο των 360 ημερών, δεν είδε το τέλος, αλλά την αρχή. Σκοπεύει να συνεχίσει τις δράσεις καθαρισμού, να αναζητήσει νέους τρόπους ευαισθητοποίησης, να ταξιδέψει σε άλλες πόλεις και να εξελίξει το περιεχόμενό του σε πιο οργανωμένη μορφή. Όμως η μεγαλύτερη αλλαγή συνέβη γύρω του: άνθρωποι που τον παρακολουθούσαν καθημερινά τού έστελναν μηνύματα ότι σταμάτησαν να πετούν σκουπίδια επειδή είδαν τη δική του προσπάθεια. Για τον Φάρμπερ, αυτό είναι το πραγματικό κέρδος — η απόδειξη ότι μια μικρή, ατομική κίνηση μπορεί να μετατραπεί σε δημόσιο παράδειγμα και να αλλάξει τη συμπεριφορά μιας ολόκληρης κοινότητας.