Φρανκ Ριμπερί ατύχημα: Η μόλυνση μου έτρωγε τη σάρκα, λίγο έλειψε να χάσω το πόδι μου

Δύο χρόνια μετά την αποχώρησή του από τη δράση, ο Φρανκ Ριμπερί, μια από τις πιο χαρισματικές και εμβληματικές μορφές του γαλλικού ποδοσφαίρου, έσπασε τη σιωπή του. Σε μια εκ βαθέων συνέντευξη στην εφημερίδα L’Equipe, ο πρώην σταρ της Μπάγερν Μονάχου και της εθνικής Γαλλίας μίλησε ανοιχτά για τη μετάβαση στη ζωή χωρίς ποδόσφαιρο, την οδυνηρή μάχη με μια επικίνδυνη μόλυνση, τις πληγές που άφησε η εθνική Γαλλίας, αλλά και τη «χαμένη» Χρυσή Μπάλα του 2013 που ακόμα τον στοιχειώνει.

Dans son interview à L’Équipe, Franck Ribéry évoque le staphylocoque doré qui l’a conduit aux urgences d’un hôpital en Autriche

« L’infection m’avait rongé. C’était tellement grave que j’avais des trous dans la jambe » https://t.co/RMpxBeVZcz pic.twitter.com/xGESKM3yMx

— L’ÉQUIPE (@lequipe) March 21, 2025

«Το Μόναχο είναι το σπίτι μου»

Αφού κρέμασε τα παπούτσια του το 2023 με τη φανέλα της Σαλερνιτάνα, ο Ριμπερί επέστρεψε εκεί όπου έγραψε ιστορία: στο Μόναχο. «Η Μπάγερν δεν ήταν απλώς ομάδα μου. Ήταν η οικογένειά μου», λέει με νόημα. Δώδεκα χρόνια, 23 τρόπαια, μια ατελείωτη διαδρομή δόξας. «Δεν υποκρίθηκα ποτέ. Ήμουν εκεί με όλο μου το είναι. Με τους συμπαίκτες, με τους προπονητές, με τους οπαδούς. Δεν ήμουν απλώς ένας παίκτης της Μπάγερν – ήμουν κομμάτι της ψυχής της». Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στη σχέση του με τον Άριεν Ρόμπεν: «Καβγαδίζαμε, αλλά γίναμε αδέρφια. Μαζί δημιουργήσαμε κάτι μοναδικό».

«Ήμουν μια ανάσα από τον ακρωτηριασμό»

Η συγκλονιστικότερη στιγμή της συνέντευξης ήρθε όταν μίλησε για τη λοίμωξη που λίγο έλειψε να του στερήσει το πόδι. Μετά από επέμβαση στο γόνατο και την τοποθέτηση πλάκας, μια βαριά μόλυνση από σταφυλόκοκκο απείλησε σοβαρά την υγεία του. «Είχα τρύπες στο πόδι μου. Ήμουν 12 μέρες στο νοσοκομείο, με έτρωγε από μέσα. Οι γιατροί μιλούσαν ανοιχτά για ακρωτηριασμό. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτόν τον φόβο. Εκεί συνειδητοποίησα ότι το ποδόσφαιρο τελείωσε για μένα, αλλά και πόσο εύθραυστο είναι το σώμα σου όταν σπάσει η ισορροπία».

Παρά το γεγονός ότι έχει αφήσει ανεξίτηλο στίγμα στο διεθνές ποδόσφαιρο, η σχέση του Ριμπερί με τη Γαλλία παραμένει περίπλοκη. «Η Γαλλία είναι το αίμα μου, αλλά ένιωσα συχνά παρεξηγημένος. Έκανα λάθη, ποιος δεν έκανε; Όμως υπήρχαν φορές που κρίθηκα με αυστηρότητα που δεν άξιζα», εξηγεί. Παρά τα έντονα συναισθήματα, στέκεται στη στήριξη που πάντα έβρισκε μέσα στον χώρο: «Οι ποδοσφαιριστές ήξεραν. Ήξεραν τι σημαίνει να κρατιέσαι ψηλά για χρόνια. Ο σεβασμός τους μου έδινε δύναμη, όταν ο υπόλοιπος κόσμος έδειχνε το δάχτυλο».

Ο Ζιντάν, ο φίλος, το είδωλο, η ελπίδα

Στα μάτια του, ο Ζινεντίν Ζιντάν είναι κάτι περισσότερο από θρύλος. Είναι καθοδηγητής. «Ο Ζιζού είναι το πρόσωπο της Γαλλίας όπως θα έπρεπε να είναι. Απλός, αξιοπρεπής, σεβαστός. Είμαστε δεμένοι. Μου συμπεριφέρθηκε πάντα σαν μεγάλος αδερφός. Θα ήθελα να τον δω στην εθνική. Είναι ο ιδανικός άνθρωπος για αυτόν τον ρόλο».

Μπορεί ο Ριμπερί να έζησε κορυφαίες στιγμές με τη φανέλα της Μπάγερν, όμως η απονομή της Χρυσής Μπάλας του 2013 τον άφησε με μια μόνιμη αίσθηση αδικίας. «Δεν θα καταλάβω ποτέ γιατί άλλαξαν τις ημερομηνίες της ψηφοφορίας εκείνη τη χρονιά. Μέχρι τότε ήμουν πρώτος. Είχα πάρει τα πάντα. Ήταν η χρονιά μου». Ο Ριμπερί, που τότε είχε κατακτήσει το τρεμπλ με τους Βαυαρούς, είδε τον Κριστιάνο Ρονάλντο να αναδεικνύεται νικητής, κάτι που ακόμα δεν έχει αποδεχτεί. «Δεν πονάει γιατί δεν πήρα ένα βραβείο. Πονάει γιατί ένιωσα ότι μου πήραν κάτι που είχα κερδίσει μέσα στο γήπεδο».