Όταν τα δελφίνια αναζητούν τροφή

Υμνήθηκαν από ποιητές, ζωγράφους και γλύπτες, κόσμησαν τοιχογραφίες, έγιναν αντικείμενο θαυμασμού. Τα δελφίνια  παίζουν ακολουθώντας τα τρεχαντήρια και τα αλιευτικά. Ενίοτε οι μεταξύ τους συναντήσεις είναι αμοιβαίως επιβλαβείς.

Από τον παραλιακό οικισμό του Φαναρίου ο δημοσιογράφος της ΕΡΤ Γιάννης Πετρακόπουλος, μεταφέρει μια είδηση που χαροποίησε τους μικροαλιείς. 

Για πρώτη φορά δίνεται αποζημίωση σε ψαράδες που υφίστανται ζημίες από χελώνες και δελφίνια εξηγεί ο Κώστας Διαμαντάκης,πρόεδρος του συλλόγου αλιέων Φαναρίου Κομοτηνής.

Οι αποζημιώσεις δίνονται ανάλογα με το μήκος των σκαφών και διαχωρίζεται η μικρή από την μεγάλη παράκτια αλιεία. «Οι εκπρόσωποι της πρώτης λαμβάνουν γύρω στις 5.500 ευρώ ενώ τα μεγάλα αλιευτικά ανοικτής θαλάσσης αδικούνται»

Αυτά τα σκάφη αποζημιώνονται ανάλογα με τις ημέρες που δούλεψαν και παίρνουν γύρω στα 12,5 ευρώ την ημέρα.

Καθώς τα μεγάλα αλιευτικά εργάζονται γύρω στις 100 ημέρες τον χρόνο τα χρήματα αυτά δεν αρκούν. Έτσι οι μεγάλοι αλιείς ζητούν 25-40 ευρώ την ημέρα.

«Εάν ένα σκάφος βγεί στην θάλασσα για δέκα ημέρες τότε τις εννέα έχει ζημία. Τα δελφίνια επιλέγουν από την κορυφή τα καλύτερα ψάρια και κάθε επίσκεψη στο δίχτυ είναι και μια τρύπα», λέει ο κ. Διαμαντάκης.

Αναφέρει μελέτες σύμφωνα με τις οποίες τα δελφίνια έπαψαν να κυνηγούν μεγάλα κοπάδια στην ανοικτή θάλασσα, αλλά ακολουθούν τα μονοπάτια των ψαράδων.

Πρόκειται για θηλαστικά υψηλότατης νοημοσύνης. Έχουν αντιληφθεί ότι άφθονη τροφή περιέχεται στα δίχτυα και θέλουν την ευκολία τους ή απλώς ακολουθούν μια πηγή τροφής που σπανίζει; Η πρώτη εικασία είναι ανθρώπινη σκέψη και δεν προσομοιάζει στους όρους προσαρμογής και επιβίωσης των δελφινιών.  

Η αλήθεια είναι πως δελφίνια και ψαράδες ανταγωνίζονται για τα εναπομείναντα αποθέματα ψαριών που εξαφανίζονται συνεχώς λόγω της υπεραλίευσης.

Ένας «φαύλος κύκλος» ψαράδων και δελφινιών με κόστος χιλιάδων ευρώ για τους πρώτους, υπαρξιακό για τα θηλαστικά.

Αγαπούν το ίδιο φαγητό, παχουλά, ασημένια ψάρια. Η μείωση  των ιχθυαποθεμάτων για την οποία ευθύνονται οι άνθρωποι αναγκάζει τους δυο θηρευτές να  αναζητούν τα μέσα επιβίωσης τους. Η ζημία που προκαλείται από τα νάιλον-πλαστικά δίχτυα και τα άλλα εργαλεία αλίευσης στα δελφίνια είναι πολλαπλάσια. Η αίσθηση σόναρ ενός δελφινιού δεν το βοηθά να αποφύγει τα διαφανή δίχτυα όπου παγιδεύονται και προσπαθώντας να ξεφύγουν,  για να μην πνιγούν τα τρυπούν. Η αλληλεπίδραση είναι αναπόφευκτη. Υπολογίζεται ότι περισσότερα από 300.000 θαλάσσια θηλαστικά, όπως τα δελφίνια, πιάνονται και σκοτώνονται κάθε χρόνο σε εξοπλισμό σχεδιασμένο για την αλίευση ψαριών. Μεγαλύτερα αλιευτικά και το ψάρεμα με παραγάδι ευθύνονται για δεκάδες θανάτους δελφινιών. Οι δικοί τους πληθυσμοί μειώνονται διαρκώς, ενώ ο ανθρώπινος πληθυσμός αυξάνεται εις βάρος όλων των άλλων. Τα δελφίνια καταλήγουν στην χαμένη πλευρά της εξίσωσης. Το αποτέλεσμα μοιάζει προδιαγεγραμμένο.

www.ertnews.gr