Οι Παλαιστίνιοι δυσκολεύονται να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους στα συντρίμμια της Γάζας

Όταν πέφτει η νύχτα στη βόρεια Γάζα, μεγάλο κομμάτι της πόλης, με τα κατεστραμμένα κτίρια και τα σωριασμένα ερείπια, βυθίζεται στο απόλυτο σκοτάδι. Μένοντας μέσα στα ερείπια του σπιτιού τους, οι μικροί γιοι της Ράουια Ταμπόρα φοβούνται το σκοτάδι. Γι’ αυτό εκείνη ανάβει έναν φακό και το φως του κινητού της για να τους καθησυχάσει, όσο αντέχουν οι μπαταρίες.

Εκτοπισμένη για το μεγαλύτερο μέρος του 16μηνου πολέμου, η Ταμπόρα έχει επιστρέψει στο σπίτι της. Ωστόσο εξακολουθεί να ζει μια απογοητευτική ζωή, όπως λέει: Δεν υπάρχει νερό, ηλεκτρικό ρεύμα, θέρμανση ή υπηρεσίες, ούτε καν τα απαραίτητα εργαλεία για να καθαρίσουν τα συντρίμμια γύρω τους.

Σχεδόν 600.000 Παλαιστίνιοι επέστρεψαν στη βόρεια Γάζα κατά τη διάρκεια της εκεχειρίας εδώ και ένα μήνα, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη. Αρχικά ανακούφιση και χαρά που μπόρεσαν να επιστρέψουν στα σπίτια τους —έστω και κατεστραμμένα— τώρα αντιμετωπίζουν την σκληρή πραγματικότητα τους να ζουν μέσα στα ερείπια για το άμεσο μέλλον.

«Μερικοί άνθρωποι εύχονται να μην είχε τελειώσει ποτέ ο πόλεμος, νιώθοντας ότι θα ήταν καλύτερα να είχαν σκοτωθεί», είπε η Ταμπόρα. «Δεν ξέρω τι θα κάνουμε μακροπρόθεσμα. Ο εγκέφαλός μου σταμάτησε να σχεδιάζει για το μέλλον».

Η εξαήμερη εκεχειρία λήγει το Σάββατο, και είναι αβέβαιο τι θα συμβεί στη συνέχεια. Καταβάλλονται προσπάθειες για την παράταση της, καθώς διαπραγματεύεται η επόμενη φάση. Αν όμως ο πόλεμος αρχίσει ξανά, όσοι επέστρεψαν στον βορρά μπορεί να βρεθούν και πάλι στη μέση των συγκρούσεων.

Ένα τεράστιο έργο ανοικοδόμησης, που είναι αμφίβολο αν θα ξεκινήσει.

Μια έκθεση από την Παγκόσμια Τράπεζα, τον ΟΗΕ και την Ευρωπαϊκή Ένωση που δημοσιεύθηκε την περασμένη εβδομάδα, εκτιμά ότι θα χρειαστούν περίπου 53 δισεκατομμύρια δολάρια για την ανοικοδόμηση της Λωρίδας της Γάζας, αφού ολόκληρες γειτονιές έχουν ισοπεδωθεί από τους βομβαρδισμούς και τις επιθέσεις του Ισραήλ εναντίον της Χαμάς. Αυτή τη στιγμή, δεν υπάρχει σχεδόν καμία δυνατότητα ή χρηματοδότηση για να ξεκινήσει μια σοβαρή ανοικοδόμηση.

Προτεραιότητα αποτελεί το να γίνει η Γάζα άμεσα βιώσιμη. Νωρίτερα τον Φεβρουάριο, η Χαμάς απείλησε να καθυστερήσει την απελευθέρωση ομήρων, εκτός αν επιτρεπόταν η είσοδος περισσότερων σκηνών και προσωρινών καταλυμάτων στη Γάζα. Στη συνέχεια, άλλαξε στάση και επιτάχυνε τις απελευθερώσεις, αφού το Ισραήλ συμφώνησε να επιτρέψει την είσοδο κινητών κατοικιών και οικοδομικού εξοπλισμού.

Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις έχουν εντατικοποιήσει τις υπηρεσίες τους, δημιουργώντας δωρεάν συσσίτια και σταθμούς διανομής νερού, καθώς και διανέμοντας σκηνές και μουσαμάδες σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε όλη τη Γάζα, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, άσκησε πιέσεις, ζητώντας την οριστική απομάκρυνση ολόκληρου του πληθυσμού της Γάζας, ώστε οι ΗΠΑ να αναλάβουν την περιοχή και να την αναπτύξουν για άλλο σκοπό. Οι Παλαιστίνιοι απέρριψαν την πρόταση, δηλώνοντας ότι θέλουν βοήθεια για να ξαναχτίσουν οι ίδιοι τη ζωή τους.

Ο δήμος της πόλης της Γάζας ξεκίνησε την επισκευή ορισμένων αγωγών ύδρευσης και την απομάκρυνση των ερειπίων από τους δρόμους, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο Άσεμ Αλνάμπιχ. Ωστόσο, υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις σε εξοπλισμό. Μόνο λίγες από τις 40 μπουλντόζες και τα πέντε φορτηγά αποκομιδής του δήμου εξακολουθούν να λειτουργούν, είπε. Η Γάζα είναι γεμάτη με περισσότερους από 50 εκατομμύρια τόνους ερειπίων, που θα απαιτούσαν 100 φορτηγά να εργάζονται με πλήρη δυναμικότητα για πάνω από 15 χρόνια για να καθαριστούν, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.

Οι οικογένειες προσπαθούν να επιβιώσουν μέρα με τη μέρα

Το σπίτι της Ταμπόρα στην πόλη Μπέιτ Λαχίγια καταστράφηκε από αεροπορική επιδρομή στις αρχές του πολέμου, οπότε εκείνη και η οικογένειά της ζούσαν στο κοντινό Ινδονησιακό Νοσοκομείο, όπου εργαζόταν ως νοσηλεύτρια.

Μετά την εκεχειρία, εγκαταστάθηκαν στο μοναδικό δωμάτιο του σπιτιού τους που απέμεινε από το ισοπεδωμένο τους σπίτι. Το ταβάνι είναι μερικώς κατεστραμμένο, οι τοίχοι έχουν ρωγμές· το ψυγείο και ο νεροχύτης που διασώθηκαν είναι άχρηστα χωρίς νερό ή ρεύμα. Στοιβάζουν τα σεντόνια και τις κουβέρτες τους σε μια γωνιά.

Ο 12χρονος γιος της κουβαλάει βαριά δοχεία με νερό δύο φορές την ημέρα από τους σταθμούς διανομής. Πρέπει επίσης να βρουν ξύλα για μαγείρεμα. Η εισροή ανθρωπιστικής βοήθειας σημαίνει ότι υπάρχουν τρόφιμα στην αγορά και έχουν μειωθεί οι τιμές, αλλά παραμένουν υψηλές, είπε.

Με το Ινδονησιακό Νοσοκομείο να είναι πλέον πολύ κατεστραμμένο για να λειτουργήσει, η Ταμπόρα περπατάει μία ώρα κάθε μέρα για να εργαστεί στο Νοσοκομείο Καμάλ Αντβάν. Εκεί φορτίζει τα κινητά τηλέφωνα της ίδιας και του συζύγου της μέσω της γεννήτριας του νοσοκομείου.

Πολλοί συγγενείς της επέστρεψαν για να βρουν τα σπίτια τους τελείως κατεστραμμένα, οπότε ζουν σε σκηνές πάνω ή δίπλα στα ερείπια, εκτεθειμένοι στους χειμερινούς ανέμους και τις πλημμύρες είπε.

Η Ασμάα Ντουάιμα και η οικογένειά της επέστρεψαν στη Γάζα, αλλά έπρεπε να νοικιάσουν ένα διαμέρισμα, καθώς το σπίτι τους στη γειτονιά Τελ αλ-Χάουα καταστράφηκε. Μόλις μερικές εβδομάδες μετά την επιστροφή τους, επισκέφθηκαν το τετραώροφο σπίτι τους, που τώρα δεν ήταν παρά ένας σωρός από ισοπεδωμένα και καμένα συντρίμμια.

“Δεν μπορούσα να έρθω εδώ γιατί φοβόμουν. Είχα στο μυαλό μου μια εικόνα του σπιτιού μου—την ομορφιά και τη ζεστασιά του… Φοβόμουν να αντιμετωπίσω αυτή την αλήθεια,” είπε η 25χρονη οδοντίατρος. “Δεν κατέστρεψαν απλώς την πέτρα, καταστρέφουν εμάς και την ταυτότητα μας.”

Η οικογένειά της είχε ξαναχτίσει το σπίτι μία φορά στο παρελθόν, όταν καταστράφηκε από αεροπορικές επιθέσεις κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς το 2014, ανέφερε. Προς το παρόν, δεν έχουν τα μέσα να το ανοικοδομήσουν.

“Πρέπει να απομακρύνουμε τα συντρίμμια γιατί θέλουμε να βγάλουμε τα ρούχα και κάποια από τα υπάρχοντά μας,” είπε. “Χρειαζόμαστε βαριά μηχανήματα… Δεν υπάρχουν τούβλα ή άλλα οικοδομικά υλικά και, αν υπάρχουν, είναι εξαιρετικά ακριβά.”

Η απόγνωση μεγαλώνει

Η Τες Ίνγκραμ, εκπρόσωπος της UNICEF που επισκέφθηκε τη βόρεια Γάζα μετά την εκεχειρία, είπε ότι οι οικογένειες που συνάντησε «θρηνούν τις ζωές που είχαν, καθώς αρχίζουν να ξαναχτίζουν».

Η απόγνωσή τους, είπε, «γίνεται όλο και πιο έντονη».

Η Χούντα Σκάικ, μια 20χρονη φοιτήτρια, μοιράζεται ένα δωμάτιο με τα τρία αδέλφια της και τους γονείς της στο σπίτι των παππούδων της στην πόλη της Γάζας. Η κατάσταση είναι βελτιωμένη σε σχέση με τη ζωή στους προσφυγικούς καταυλισμούς της κεντρικής Γάζας, όπου έμειναν για το μεγαλύτερο μέρος του πολέμου. Εκεί, έπρεπε να ζουν ανάμεσα σε αγνώστους και η σκηνή τους παρασύρθηκε από τη βροχή. Τουλάχιστον τώρα έχουν τοίχους και είναι με την οικογένειά τους, είπε.

Πριν διακοπεί ο πόλεμος, η Σκάικ είχε μόλις ξεκινήσει τις σπουδές της στην Αγγλική Φιλολογία στο Ισλαμικό Πανεπιστήμιο της Γάζας. Τώρα παρακολουθεί διαδικτυακά μαθήματα που διοργανώνει το πανεπιστήμιο. Όμως το διαδίκτυο είναι ασταθές και η ηλεκτροδότηση εξαρτάται από ηλιακά πάνελ που δεν λειτουργούν πάντα.

«Το χειρότερο είναι ότι μόλις τώρα συνειδητοποιούμε ότι τα χάσαμε όλα», είπε. «Η καταστροφή είναι τεράστια, αλλά προσπαθώ να παραμείνω θετική».

Πηγή: Associated Press

www.ertnews.gr