Καρυστιανού για πρωθυπουργός: Μια πρόταση που προκαλεί αντιδράσεις

Η πρόταση να αναλάβει την πρωθυπουργία η Μαρία Καρυστιανού, η φυσιογνωμία των κινητοποιήσεων για την τραγωδία των Τεμπών, έχει προκαλέσει ισχυρές αναταράξεις στην πολιτική σκηνή και αναζωπυρώνει τη συζήτηση για το ποιος πρέπει να ηγείται της χώρας σε μια εποχή κρίσεων και κοινωνικής δυσπιστίας προς το πολιτικό σύστημα. Η ιδέα αυτή δεν ήρθε από το πουθενά· διατυπώθηκε από δύο εξέχουσες προσωπικότητες του ευρύτερου προοδευτικού χώρου, τον πρώην υπουργό Εξωτερικών και επικεφαλής του «ΠΡΑΤΤΩ», Νίκο Κοτζιά, και τη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Έλενα Ακρίτα, δημιουργώντας αντιδράσεις που ποικίλλουν από ενθουσιασμό μέχρι σκεπτικισμό.

@channel_giannis13♬ πρωτότυπος ήχος – channel_giannis13

Λακαφώσης: «Οι νεκροί στα Τέμπη είναι 57- Έχουν μετρηθεί όλοι όσοι ανέβηκαν στο τρένο»

Μαρία Καρυστιανού: «Οι νεκροί στα Τέμπη είναι τουλάχιστον 85 – Βρέθηκε DNA – Το έκρυψαν για να μην εξαγριωθεί ο κόσμος

«Δημαγωγός και σούργελο σε μια συσκευασία εντός της παράγκας του ΣΥΡΙΖΑ»

«Την συμπονώ την κ. Καρυστιανού, αλλά ψάξτε τις αναρτήσεις της που έλεγε ότι καήκαμε επειδή έχουμε χτίσει αυθαίρετα και δεν έχει ανακαλέσει μέχρι τώρα»

Ο Νίκος Κοτζιάς, μιλώντας στο κανάλι Attica, προκάλεσε αίσθηση όταν δήλωσε ευθαρσώς ότι θα ψήφιζε τη Μαρία Καρυστιανού για πρωθυπουργό της χώρας. Με έντονο ύφος, ανέφερε ότι δεν θεωρεί κανέναν από τους νυν αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων ανώτερο από εκείνη, υπογραμμίζοντας ότι η ίδια έχει εμπνεύσει εκατομμύρια πολίτες, κινητοποιώντας ένα τεράστιο κύμα κοινωνικής διαμαρτυρίας. «Έδωσε μια μάχη, συγκίνησε 1.300.000 κόσμο, 2,5 φορές περισσότερους από τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ και τρεις φορές περισσότερους από τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ», ανέφερε χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας ότι η δράση της δεν περιορίστηκε στα στενά όρια της Ελλάδας, αλλά έφτασε μέχρι την Ευρώπη.

Η τοποθέτηση αυτή βρήκε άμεση ανταπόκριση από την Έλενα Ακρίτα, η οποία, μέσα από ανάρτησή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επικρότησε την ιδέα της πρωθυπουργίας για την Καρυστιανού. Με έντονα επικριτικό λόγο για το παλιό πολιτικό κατεστημένο, ανέφερε ότι «τέτοια άτομα χρειαζόμαστε για να πάει ο τόπος μπροστά», κατηγορώντας τους παραδοσιακούς πολιτικούς ως «κρατικοδίαιτους», αποκομμένους από την κοινωνική πραγματικότητα.

Πολιτική στήριξη ή εργαλειοποίηση του αγώνα για τα Τέμπη;

Ωστόσο, η πρόταση αυτή δεν έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από όλους. Αντίθετα, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις, ακόμα και μέσα στον ίδιο τον χώρο των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών. Ένας από τους πιο σφοδρούς επικριτές της ιδέας ήταν ο Νίκος Πλακιάς, ο οποίος έχασε τις δίδυμες κόρες του και την ανιψιά του στο τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα. Με εμφανή αγανάκτηση, διερωτήθηκε για το «γιατί ανοίγει τώρα αυτή η συζήτηση», εκφράζοντας τον φόβο του ότι πίσω από την πρόταση μπορεί να κρύβεται μια προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης του αγώνα των οικογενειών. «Σήμερα λένε για την κ. Καρυστιανού, αύριο θα λένε για μένα. Γιατί αυτή η χρονική στιγμή;» αναρωτήθηκε, αφήνοντας αιχμές για το εάν επιχειρείται μια μορφή πολιτικής εργαλειοποίησης των θυμάτων και των οικογενειών τους.

Παρόμοια στάση τήρησε και η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, ιστορικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργός, η οποία προειδοποίησε ότι μια τέτοια συζήτηση θα μπορούσε να πλήξει τον αγώνα των συγγενών των θυμάτων. «Πρέπει να υπάρχει σεβασμός στον αγώνα αυτών των ανθρώπων και να μην τους εμπλέκουμε σε πολιτικά σενάρια», δήλωσε, υπογραμμίζοντας ότι η προτεραιότητα αυτή τη στιγμή είναι η απόδοση δικαιοσύνης και όχι η συζήτηση για το πολιτικό μέλλον συγκεκριμένων προσώπων.

Το πολιτικό σκηνικό σε αμηχανία

Η πρόταση Κοτζιά-Ακρίτα έφερε σε δύσκολη θέση την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, που βρίσκεται ήδη σε φάση ανασυγκρότησης μετά την εκλογική του ήττα. Ο Σωκράτης Φάμελλος, επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας, απέφυγε να τοποθετηθεί ξεκάθαρα επί του ζητήματος, ενώ η γενικότερη στάση του κόμματος δείχνει ότι αντιμετωπίζει με επιφυλακτικότητα τέτοιες πρωτοβουλίες. Από την άλλη πλευρά, η πρόταση αυτή αναδεικνύει μια γενικότερη τάση κοινωνικού ριζοσπαστισμού, όπου προσωπικότητες που δεν προέρχονται από τον παραδοσιακό πολιτικό χώρο αναδεικνύονται ως εναλλακτικές λύσεις. Η απογοήτευση των πολιτών από τα υπάρχοντα κόμματα, η έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς και η ανάγκη για νέα πρόσωπα στην πολιτική δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για προτάσεις σαν αυτή της Καρυστιανού.

Πέρα από τις όποιες πολιτικές συζητήσεις, η τραγωδία των Τεμπών παραμένει μια ανοιχτή πληγή στην ελληνική κοινωνία. Οι συγγενείς των θυμάτων συνεχίζουν να ζητούν δικαιοσύνη και διαφάνεια, και το ερώτημα που ανακύπτει είναι κατά πόσο η αναβάθμιση μιας από τις πιο ενεργές μορφές του αγώνα σε πολιτικό πρόσωπο θα βοηθήσει ή θα αποπροσανατολίσει από τον αρχικό στόχο. Η πρόταση να γίνει πρωθυπουργός η Καρυστιανού δημιουργεί ανησυχίες για το αν επιχειρείται να μετατραπεί η τραγωδία σε πολιτική πλατφόρμα. Από τη μια πλευρά, κάποιοι βλέπουν σε αυτήν μια ευκαιρία για πραγματική αλλαγή, με ανθρώπους που προέρχονται από την κοινωνία και όχι από τα κομματικά γραφεία. Από την άλλη, πολλοί φοβούνται ότι η εμπλοκή της σε πολιτικές συζητήσεις θα μπορούσε να αποδυναμώσει τον αγώνα της για δικαιοσύνη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η πρόταση αυτή δεν θα περάσει απαρατήρητη. Είτε παραμείνει μια θεωρητική συζήτηση είτε πάρει σάρκα και οστά, σηματοδοτεί μια αλλαγή στη νοοτροπία και την πολιτική κουλτούρα της χώρας. Και αυτή η αλλαγή, αργά ή γρήγορα, θα έχει συνέπειες – θετικές ή αρνητικές – για το μέλλον της ελληνικής πολιτικής σκηνής.