Κακομεταχείριση σε κέντρο ΑμεΑ: Καταγγελία μητέρας στην Αττική

Μητέρα από την Αττική περιγράφει στο OPEN μια οδυνηρή εμπειρία: όπως καταγγέλλει, η ανήλικη κόρη της, άτομο με αναπηρία, κακομεταχειρίστηκε σε κέντρο υποστήριξης ΑμεΑ, στο οποίο είχε εμπιστευθεί προσωρινά τη φροντίδα της λόγω δικού της τραυματισμού και ακινησίας. Η γυναίκα, η Ασπασία Σαριδάκη, λέει ότι προσέτρεξε στη δομή για να καλυφθούν βασικές ανάγκες μεταφοράς και ημερήσιας φροντίδας, όσο η ίδια ανάρρωνε. Σύμφωνα με την καταγγελία, οι πρώτες «μικρές» ενδείξεις ήρθαν μέσα σε τρεις μήνες λειτουργίας του προγράμματος: δικαιολογίες για μικροεπεισόδια, φωτογραφίες «ευτυχίας» από τη θάλασσα και δραστηριότητες που, όπως αποδείχθηκε, δεν ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα. Το καλοκαίρι, στη διάρκεια θερινού καμπ, η μητέρα παρατήρησε ότι, παρότι το παιδί της «μαυρίζει» εύκολα, παρέμενε κάτασπρο παρά τις δήθεν καθημερινές βουτιές. Αποφάσισε τότε να ελέγξει η ίδια: με ακινητοποιημένο πόδι και «πι», πήγε νωρίς το πρωί στην παραλία που αναγνώρισε από τις φωτογραφίες και περίμενε.

Όπως περιγράφει, γύρω στο μεσημέρι έφτασαν δύο πούλμαν της δομής. «Κατέβαζαν τρία-τρία τα παιδιά, τα έβαζαν στη θάλασσα για λιγότερο από ένα λεπτό, τα έσπρωχναν για να βγάλουν φωτογραφίες και τα ξανανέβαζαν», λέει. «Οι υπόλοιποι έμεναν μέσα στα λεωφορεία, χωρίς κλιματισμό, για ώρες». Η εικόνα αυτή, υποστηρίζει, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις ενημερώσεις που λάμβαναν οι γονείς. Η μητέρα αναφέρει ότι αρχικά είχε προσπαθήσει να εξηγήσει τις ενδείξεις, ελπίζοντας πως πρόκειται για μεμονωμένα λάθη και καθησυχαστικές παρεξηγήσεις. Όμως η «σκηνοθεσία» που ισχυρίζεται ότι αντίκρισε στην παραλία την οδήγησε να μιλήσει δημόσια. «Το μεγαλύτερο πλήγμα είναι η προδομένη εμπιστοσύνη», σημειώνει, περιγράφοντας το αίσθημα αδυναμίας που βιώνουν πολλές οικογένειες όταν στηρίζονται σε εξωτερικές δομές για απαραίτητες υπηρεσίες φροντίδας.

Η καταγγελία εγείρει σοβαρά ερωτήματα για τον τρόπο λειτουργίας ορισμένων κέντρων και για τα πρωτόκολλα εποπτείας, ειδικά σε δραστηριότητες εκτός εγκαταστάσεων, όπως οι θερινές εξορμήσεις. Θέτει επίσης στο προσκήνιο τη διαφάνεια στην ενημέρωση των γονέων και την ασφαλή μετακίνηση/παραμονή παιδιών με αναπηρία σε κλειστούς χώρους. Στο μεταξύ, οργανώσεις ατόμων με αναπηρία υπενθυμίζουν ότι κάθε δομή οφείλει να τεκμηριώνει τις παρεχόμενες υπηρεσίες, να τηρεί αυστηρά πρωτόκολλα ασφάλειας και να διασφαλίζει αξιοπρεπείς συνθήκες για όλους τους ωφελούμενους. Οι οικογένειες ενθαρρύνονται να καταγράφουν συστηματικά παρατηρήσεις, να ζητούν επίσημες εξηγήσεις όταν υπάρχει ασυμφωνία ανάμεσα σε ενημέρωση και πραγματικότητα και—εφόσον θεωρούν ότι τίθεται ζήτημα κακομεταχείρισης ή έκθεσης σε κίνδυνο—να απευθύνονται άμεσα στις αρμόδιες αρχές. Η συγκεκριμένη υπόθεση, όπως την περιγράφει η κ. Σαριδάκη, φωτίζει ένα ευρύτερο αίτημα: αξιόπιστες, επαρκώς στελεχωμένες υπηρεσίες φροντίδας ΑμεΑ με διαρκή εξωτερικό έλεγχο ποιότητας και ουσιαστική λογοδοσία. Σε μια καθημερινότητα όπου οι γονείς συχνά αναγκάζονται να εμπιστευθούν τρίτους, η διαφάνεια δεν είναι πολυτέλεια· είναι προϋπόθεση ασφάλειας.