Ηλιιωμένος “φαινόμενο”: 89χρονος τερμάτισε στον ημιμαραθώνιο των 21 χλμ.

Ο Γιώργος Θέμελης δεν είναι ένας απλός δρομέας. Είναι η απόδειξη πως η θέληση μπορεί να νικήσει το χρόνο, πως η δύναμη της ψυχής είναι πιο σημαντική από τους αριθμούς που γράφει το ημερολόγιο. Στα 89 του χρόνια, δεν στάθηκε πίσω να παρακολουθήσει τον ημιμαραθώνιο Καλαμπάκα – Τρίκαλα. Τον έτρεξε, τον έζησε, τον τερμάτισε. Και καθώς πλησίαζε στη γραμμή του τερματισμού, ο κόσμος περίμενε με ανυπομονησία να τον δει, να τον επευφημήσει, να τον τιμήσει. Δεν ήταν απλώς ένας αγώνας δρόμου, ήταν ένας φόρος τιμής στην αντοχή, στην επιμονή, στη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης. Με αναμμένους φάρους και σειρήνες, τα περιπολικά της αστυνομίας, οι μηχανές και τα ασθενοφόρα τον συνόδευαν, μετατρέποντας την πορεία του σε έναν θρίαμβο. Ήταν μια στιγμή που ξεπερνούσε τα όρια του αθλητισμού και γινόταν κάτι πολύ μεγαλύτερο: ένα σύμβολο της ασταμάτητης δύναμης ενός ανθρώπου που αρνείται να υποκύψει στα στερεότυπα της ηλικίας.

Όταν ρωτήθηκε για το μυστικό του, χαμογέλασε με την ήρεμη σοφία που μόνο οι άνθρωποι της δράσης διαθέτουν. Η απάντησή του ήταν απλή, αλλά γεμάτη ουσία: «Πρέπει να υπάρχει θέληση και όλα μπορούν να γίνουν». Ο αθλητισμός δεν ήταν κάτι που ανακάλυψε πρόσφατα. Τον αγάπησε από μικρός και για σχεδόν μισό αιώνα, από τα 35 του χρόνια, τρέχει ακούραστα. Ο ημιμαραθώνιος των 21 χιλιομέτρων μπορεί να μοιάζει δύσκολος, αλλά για εκείνον η πραγματική πρόκληση ήταν ο κλασικός Μαραθώνιος των 42 χιλιομέτρων. Και αυτός ο άνθρωπος, που πολλοί θα χαρακτήριζαν «υπερήλικα», έχει διανύσει αυτή την απόσταση 17 φορές στον Μαραθώνιο της Αθήνας.

Δεν είναι μόνο το τρέξιμο που τον κρατάει νέο. Είναι ο τρόπος που επέλεξε να ζήσει. Δεν κάπνισε ποτέ, δεν άγγιξε το αλκοόλ, πρόσεξε τη διατροφή του, αλλά πάνω απ’ όλα διατήρησε το πνεύμα του ζωντανό. Δεν άφησε τη ρουτίνα να τον ρουφήξει, δεν επέτρεψε στο σώμα του να σταματήσει. Όρισε ο ίδιος τους κανόνες της ζωής του και τους ακολούθησε πιστά. Ο ρυθμός του στο τρέξιμο, σταθερός, 6-7 χιλιόμετρα την ώρα, δεν είναι μόνο ένα τεχνικό στοιχείο, είναι η μεταφορά της στάσης ζωής του: σταθερότητα, επιμονή, διαρκής κίνηση μπροστά.

Η ιστορία του δεν είναι απλά ένας άθλος αντοχής. Είναι ένα μήνυμα σε όλους μας. Δεν υπάρχει ηλικία για τα όνειρα, για τις προκλήσεις, για τη δράση. Ο χρόνος μπορεί να μετριέται σε χρόνια, αλλά η πραγματική ζωή μετριέται σε στιγμές σαν κι αυτή: εκεί που το σώμα κουράζεται, αλλά η θέληση συνεχίζει να σπρώχνει προς τον τερματισμό. Εκεί που οι θεατές γίνονται μάρτυρες όχι απλώς ενός αγώνα, αλλά ενός μαθήματος ζωής. Και ο Γιώργος Θέμελης, με το ακούραστο βήμα του, δίδαξε σε όλους το πιο σημαντικό μάθημα: ποτέ δεν είναι αργά να προχωρήσεις. Ποτέ δεν είναι αργά να τρέξεις. Ποτέ δεν είναι αργά να ζήσεις.