Η ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΠΙΤΣΑ» ΜΙΑΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΖΥΓΟ ΤΗΣ, ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ ΒΑΘΙΑ!
Άκρως συγκινητική η ανάρτηση του συμπολίτη μας Μάριου Μπίκου και ας με επιτρέψει να την φιλοξενήσω στη στήλη αυτούσια:«Μάριος ΜπίκοςΧθες το βράδυ γύρω στις 6 το απόγευμα αγόρασα μια πίτσα σε πακέτο σε μια γνωστή τοπική πιτσαρία. Εν αναμονή, μπαίνει μια ηλικιωμένη κυρία και αρχίζει να ρωτάει τον ταμία τις τιμές από τις πίτσες... κάποια στιγμή η ηλικιωμένη λέει σιγανά στον ταμία: «Πόσο κάνει αυτή που κοστίζει λιγότερο;» το είχα μαντέψει…. Πλησίασα διακριτικά την κυρία και, καταλαβαίνοντας την ταλαιπωρία της, ρώτησα αν μπορούσα να πληρώσω την πίτσα της. Με κοιτάζει και μου λέει: «δουλεύαμε όλη μας τη ζωή και σήμερα δεν μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά γιατί δεν μπορούμε να φτάσουμε στο τέλος του μήνα»...η πίτσα δεν είναι για μένα είναι για τον σύζυγο που δεν είναι πολύ καλά και χθες το βράδυ που μιλούσαμε μου είπε ότι ήθελε να φάει μια πίτσα. Με τη δικαιολογία να κατέβω στο φαρμακείο ήθελα να του κάνω έκπληξη απόψε. Ήξερα ότι από αξιοπρέπεια δεν θα δεχόταν ποτέ... Της είπα τότε ότι ήταν τα γενέθλιά μου και ότι μου θύμισε τη μητέρα μου και ότι θα ήθελα να της προσφέρω μια πίτσα. Δέχτηκε και μαζί με την πίτσα και μια μπύρα... Η πίτσα μου ήταν έτοιμη και καθώς έφευγα αποχαιρετώντας με σταμάτησε ευχαριστώντας με και είπε "πες μου την αλήθεια σήμερα δεν είναι τα γενέθλιά σου"... Την αγκάλιασα και έφυγα.[Υστερόγραφο: η ιστορία περνάει ένα σημαντικό μήνυμα. Δεν είναι δικιά μου]Όσο υπάρχουν... Μάριοι! Σε παράφραση του όρου, «Όσο υπάρχουν άνθρωποι»!
Άκρως συγκινητική η ανάρτηση του συμπολίτη μας Μάριου Μπίκου και ας με επιτρέψει να την φιλοξενήσω στη στήλη αυτούσια:
«Μάριος Μπίκος
Χθες το βράδυ γύρω στις 6 το απόγευμα αγόρασα μια πίτσα σε πακέτο σε μια γνωστή τοπική πιτσαρία. Εν αναμονή, μπαίνει μια ηλικιωμένη κυρία και αρχίζει να ρωτάει τον ταμία τις τιμές από τις πίτσες... κάποια στιγμή η ηλικιωμένη λέει σιγανά στον ταμία: «Πόσο κάνει αυτή που κοστίζει λιγότερο;» το είχα μαντέψει….
Πλησίασα διακριτικά την κυρία και, καταλαβαίνοντας την ταλαιπωρία της, ρώτησα αν μπορούσα να πληρώσω την πίτσα της. Με κοιτάζει και μου λέει: «δουλεύαμε όλη μας τη ζωή και σήμερα δεν μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά γιατί δεν μπορούμε να φτάσουμε στο τέλος του μήνα»...η πίτσα δεν είναι για μένα είναι για τον σύζυγο που δεν είναι πολύ καλά και χθες το βράδυ που μιλούσαμε μου είπε ότι ήθελε να φάει μια πίτσα.
Με τη δικαιολογία να κατέβω στο φαρμακείο ήθελα να του κάνω έκπληξη απόψε. Ήξερα ότι από αξιοπρέπεια δεν θα δεχόταν ποτέ... Της είπα τότε ότι ήταν τα γενέθλιά μου και ότι μου θύμισε τη μητέρα μου και ότι θα ήθελα να της προσφέρω μια πίτσα. Δέχτηκε και μαζί με την πίτσα και μια μπύρα...
Η πίτσα μου ήταν έτοιμη και καθώς έφευγα αποχαιρετώντας με σταμάτησε ευχαριστώντας με και είπε "πες μου την αλήθεια σήμερα δεν είναι τα γενέθλιά σου"...
Την αγκάλιασα και έφυγα.
[Υστερόγραφο: η ιστορία περνάει ένα σημαντικό μήνυμα. Δεν είναι δικιά μου]
Όσο υπάρχουν... Μάριοι! Σε παράφραση του όρου, «Όσο υπάρχουν άνθρωποι»!
