Η συγκατοίκηση επιστρέφει: Η ακρίβεια στα ενοίκια φέρνει τους αγνώστους κάτω από την ίδια στέγη

Η εκτόξευση των ενοικίων στις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και μεγάλες πόλεις έχει οδηγήσει χιλιάδες ανθρώπους —κυρίως νέους εργαζόμενους και φοιτητές— να επιλέγουν τη συγκατοίκηση με αγνώστους ως λύση ανάγκης. Αυτό που κάποτε φάνταζε προσωρινό ή αμήχανο, σήμερα αποτελεί κανονικότητα για μια γενιά που παλεύει να εξισορροπήσει την καθημερινότητα με το αυξανόμενο κόστος ζωής.

Σε περιοχές όπως το Λονδίνο, το Παρίσι, η Μαδρίτη ή η Αθήνα, οι τιμές των ενοικίων έχουν φτάσει σε ιστορικά υψηλά επίπεδα, ωθώντας τους ενοικιαστές να στραφούν σε πλατφόρμες συγκατοίκησης που λειτουργούν με βάση την οικονομική και κοινωνική συνύπαρξη. Δεν πρόκειται μόνο για τρόπο εξοικονόμησης χρημάτων· για πολλούς, η συγκατοίκηση προσφέρει ανθρώπινη επαφή και αίσθηση κοινότητας σε μια εποχή απομόνωσης. Η νέα αυτή πραγματικότητα, ωστόσο, δεν στερείται προκλήσεων. Διαφορές στις συνήθειες, στις ώρες εργασίας ή ακόμα και στις πολιτισμικές αντιλήψεις δημιουργούν ενίοτε εντάσεις. Παρ’ όλα αυτά, το φαινόμενο δείχνει να παγιώνεται, αποτυπώνοντας μια κοινωνική μετατόπιση: η κατοικία δεν είναι πια αυτονόητο ατομικό δικαίωμα, αλλά συλλογική εμπειρία.