Τσιμίκας Λίβερπουλ: «Ήμουν ο Έλληνας Scouser και θα είμαι για πάντα»

Σε μια από τις πιο ανθρώπινες και ειλικρινείς στιγμές της καριέρας του, ο Κώστας Τσιμίκας μίλησε στο Athletic για όλα όσα τον καθόρισαν: τις διαδρομές του στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, τη ζωή του στη Λίβερπουλ, την πρόκληση της Ρόμα, αλλά και την απώλεια του Ντιόγκο Ζότα, ενός ανθρώπου που, όπως παραδέχεται, σημάδεψε την καθημερινότητά του μέσα και έξω από το γήπεδο. Ο Έλληνας διεθνής διανύει τη σεζόν ως δανεικός στη Ρόμα, παραμένοντας ωστόσο συμβολαιογραφικά δεμένος με τη Λίβερπουλ έως το 2027. Η καριέρα του μοιάζει με διαδρομή που δεν σταμάτησε ποτέ να απαιτεί κόπο, υπομονή και συναισθηματική αντοχή. «Το ταλέντο δεν αρκεί», τονίζει χαρακτηριστικά. «Το ποδόσφαιρο είναι γεμάτο λύπη και λίγες στιγμές επιτυχίας. Αλλά αυτές οι λίγες στιγμές είναι που σε σηκώνουν ξανά πάνω». Η αναφορά του στην πενταετία που έζησε στη Λίβερπουλ είναι σχεδόν νοσταλγική. Μιλά για μια πόλη που ένιωσε δική του και για μια ομάδα που τον αγκάλιασε από την πρώτη ημέρα. «Ήμουν ο Έλληνας Scouser και θα είμαι για πάντα», λέει.

Το πιο φορτισμένο κομμάτι της συνέντευξης αφορά την απώλεια του Ντιόγκο Ζότα. Ο Τσιμίκας μιλά με κόπο· κάθε φράση ακουμπά πάνω στο συναίσθημα. «Όταν σκέφτομαι τον Ντιόγκο, πονάω», παραδέχεται. Η φιλία τους είχε χτιστεί από την πρώτη στιγμή που βρέθηκαν μαζί στη Λίβερπουλ. Μιλούσαν πολύ, περνούσαν χρόνο μαζί, μοιράζονταν από προπονητικές μέρες μέχρι βραδιές χαλάρωσης. «Ήταν πάντα δίπλα μου στις εξόδους, στα ομαδικά ταξίδια, παντού. Ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος. Προσπαθώ να κρατάω τα θετικά, να θυμάμαι ότι η ζωή είναι δώρο. Αλλά είναι δύσκολο». Στο αγωνιστικό κομμάτι, ο διεθνής μπακ περιγράφει τις ομοιότητες που εντόπισε ανάμεσα σε Ρόμα και Λίβερπουλ: δύο ομάδες που αποτελούν σημείο αναφοράς για τις πόλεις τους, με αντίπαλες ομάδες που δημιουργούν ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, αλλά κυρίως με φιλάθλους που ζουν για το ποδόσφαιρο. «Το πνεύμα είναι ίδιο», εξηγεί. «Όλοι θέλουν να πετύχουν. Όλοι αναπνέουν για τον σύλλογο».

Για τον Τζαν Πιέρο Γκασπερίνι, ο οποίος ανέλαβε φέτος τη Ρόμα, αναγνωρίζει κάτι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με τους προπονητές που είχε μέχρι τώρα. Ο Ιταλός τεχνικός ζητά ένταση, φυσική δύναμη, παιχνίδι υψηλής έντασης σε κάθε τετραγωνικό του γηπέδου. «Είναι πιο άμεσος. Πρέπει να προσαρμοστώ, είναι δύσκολο, αλλά θέλω να δώσω τα πάντα. Η ομάδα είναι πάντα πάνω από όλα», σημειώνει, δείχνοντας πως βρίσκεται ήδη στη διαδικασία να κερδίσει τον χώρο και τον ρόλο του μέσα στο νέο του περιβάλλον. Ανατρέχοντας στα πρώτα βήματά του στο εξωτερικό, ο Τσιμίκας δεν παραλείπει τις δύο εμπειρίες που, όπως λέει, τον «σκλήρυναν»: τη μεταγραφή στην Έσμπιεργκ της Δανίας και στη συνέχεια στον Βίλεμ της Ολλανδίας. Η πρώτη ήταν και η πιο δύσκολη. «Ήμουν παιδί, ήταν όλα σκοτεινά, ήταν χειμώνας. Ήταν η πρώτη φορά που έφυγα από την Ελλάδα. Εκεί μεγάλωσα». Η δεύτερη του άνοιξε την τεχνική του ποδοσφαίρου, του έδωσε την ολλανδική φιλοσοφία, τη σκέψη πίσω από την ανάπτυξη του παιχνιδιού. Χωρίς αυτές τις εμπειρίες, όπως παραδέχεται, ούτε ο Ολυμπιακός ούτε η Λίβερπουλ θα είχαν γίνει σταθμοί της καριέρας του. Όσο για το μέλλον του, αφήνει τα πάντα ανοιχτά. Θέλει να είναι υγιής, να παίζει, να διεκδικεί. «Μόνο ο Θεός ξέρει τι θα συμβεί», λέει, με την ίδια ταπεινότητα που τον συνοδεύει από τότε που ξεκίνησε το ταξίδι του μακριά από την Ελλάδα.