Ποιος είναι ο Φρίντριχ Μερτς: Η συμπάθεια για τις ΗΠΑ και η αγάπη του για τον Ρόναλντ Ρίγκαν

Ο Φρίντριχ Μερτς πρόκειται να γίνει ο πιο “αμερικανός καγκελάριος” της Γερμανίας. Ποτέ άλλοτε στην ιστορία ένας Γερμανός αρχηγός κυβέρνησης δεν είχε μεγαλύτερη συμπάθεια για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Μερτς έχει ταξιδέψει στις ΗΠΑ πάνω από 100 φορές, σύμφωνα με τον ίδιο, και θεωρεί τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν ως ένα από τα πρότυπά του.

Ο Μερτς, του οποίου η συντηρητική συμμαχία κέρδισε τις εθνικές εκλογές της Κυριακής, έχει ιδιαίτερη αδυναμία σε μια ατάκα του Ρίγκαν που συνοψίζει τον αμερικανικού τύπου σκεπτικισμό του Γερμανού ηγέτη απέναντι στην κρατική παρέμβαση: «Οι εννέα πιο τρομακτικές λέξεις στην αγγλική γλώσσα είναι: Είμαι από την κυβέρνηση και είμαι εδώ για να βοηθήσω».

Αλλά ακριβώς τη στιγμή που ο Μερτς βρίσκεται στα πρόθυρα της ανάληψης της εξουσίας στη Γερμανία, η αγαπημένη του Αμερική έχει μετατραπεί από απαραίτητος φίλος σε εχθρός. Ο Μερτς και άλλοι Ευρωπαίοι ηγέτες βλέπουν ολοένα και περισσότερο τις ΗΠΑ όχι πλέον ως φάρο, όπως άρεσε να την αποκαλεί ο Ρέιγκαν, αλλά μάλλον ως άλλη μια δύναμη που ενώνεται με τη Ρωσία και την Κίνα για να ροκανίζει σταθερά τις ολοένα και πιο εύθραυστες δημοκρατίες τους.

«Αυτή είναι τώρα πραγματικά η αλλαγή μιας εποχής», δήλωσε ο Μερτς στη σκηνή της Διάσκεψης του Μονάχου για την Ασφάλεια νωρίτερα αυτό το μήνα, αφού ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Τζέι Ντι Βανς εκφώνησε μια ομιλία που έθεσε τα κεντρώα κόμματα της Ευρώπης – και όχι τη Ρωσία ή την Κίνα – ως τη μεγαλύτερη απειλή για την ευρωπαϊκή ασφάλεια. «Αν δεν ακούσουμε τώρα το κάλεσμα αφύπνισης», πρόσθεσε ο Μερτς, «μπορεί να είναι πολύ αργά για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση».

Η εμφάνιση του Βανς στο Μόναχο είναι πιθανό να μείνει στην ευρωπαϊκή ιστορία ως μια κοσμοϊστορική μετατόπιση εξίσου σημαντική με την ομιλία του Βλαντιμίρ Πούτιν το 2007 στο ίδιο συνέδριο, όταν ο Ρώσος πρόεδρος κήρυξε ουσιαστικά τον πόλεμο στη φιλελεύθερη τάξη υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Τώρα, είναι η ίδια η αμερικανική κυβέρνηση που γυρίζει την πλάτη σε αυτή τη συναίνεση.

Οι Γερμανοί ηγέτες, συμπεριλαμβανομένου του Μερτς, άργησαν ιδιαίτερα να αποδεχθούν τη νέα πραγματικότητα, δηλώνοντας μέχρι πρόσφατα ότι η διατλαντική συμμαχία θα αντέξει παρά τα σαφή μηνύματα της κυβέρνησης Τραμπ ότι θα σταματήσει τη στρατιωτική βοήθεια για την Ουκρανία, θα αμφισβητήσει τη δέσμευση των ΗΠΑ να υπερασπιστούν την Ευρώπη και θα ενισχύσει τις ακροδεξιές, φιλικές προς το Κρεμλίνο δυνάμεις.

Για τον Μερτς, ορκισμένο υπερατλαντιστή, δύσκολα θα μπορούσε να υπάρξει πιο σκληρή αφύπνιση. Το ερώτημα που θα καθορίσει τη θητεία του θα είναι αν μπορεί να ηγηθεί της Γερμανίας και της Ευρώπης στην υπεράσπιση της φθαρμένης φιλελεύθερης τάξης χωρίς τις ΗΠΑ – ή αν, όπως πρότεινε ο Μερτς στο Μόναχο, είναι ήδη σχεδόν πολύ αργά.

Το βιογραφικό του

Γεννημένος στις 11 Νοεμβρίου 1955, ο Γερμανός πολιτικός έχει υπηρετήσει ως ηγέτης της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU) από τον Ιανουάριο του 2022 και ηγήθηκε της κοινοβουλευτικής ομάδας CDU/CSU. Το 2024, έγινε υποψήφιος της Ένωσης για Καγκελάριος της Γερμανίας πριν από τις ομοσπονδιακές εκλογές του 2025 .

Αφού τελείωσε τη νομική σχολή το 1985, εργάστηκε ως δικαστής και δικηγόρος εταιρειών προτού εισέλθει στην πολιτική το 1989, όταν εξελέγη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αφού υπηρέτησε μια θητεία, εξελέγη στην Bundestag, όπου καθιερώθηκε ως ο κορυφαίος εμπειρογνώμονας χρηματοοικονομικής πολιτικής στο CDU. Το 2000 εξελέγη πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας CDU/CSU την ίδια χρονιά που η Άνγκελα Μέρκελ εξελέγη πρόεδρος του CDU και εκείνη την εποχή ήταν κύριοι αντίπαλοι για την ηγεσία του κόμματος, το οποίο ηγήθηκε της αντιπολίτευσης μαζί με το CSU.

Μετά τις ομοσπονδιακές εκλογές του 2002, η αρχηγός του κόμματος CDU, Άνγκελα Μέρκελ, διεκδίκησε την προεδρία της κοινοβουλευτικής ομάδας για τον εαυτό της, ενώ ο Μερτς εξελέγη αναπληρωτής αρχηγός της κοινοβουλευτικής ομάδας. Τον Δεκέμβριο του 2004, παραιτήθηκε από αυτό το αξίωμα, εγκαταλείποντας έτσι τη χρόνια πάλη για την εξουσία με τη Μέρκελ και σταδιακά αποσύρθηκε από την πολιτική, εστιάζοντας στη νομική του σταδιοδρομία και εγκατέλειψε εξ ολοκλήρου το κοινοβούλιο το 2009, έως ότου επέστρεψε το 2021. Έχει υπηρετήσει στα διοικητικά συμβούλια πολλών εταιρειών, συμπεριλαμβανομένης της BlackRock Γερμανίας. Το 2018 ανακοίνωσε την επιστροφή του στην πολιτική. Εξελέγη αρχηγός του CDU τον Δεκέμβριο του 2021, αναλαμβάνοντας το αξίωμα τον Ιανουάριο του 2022. Δεν είχε καταφέρει να κερδίσει τη θέση σε δύο προηγούμενες εκλογές για την ηγεσία το 2018 και τον Ιανουάριο του 2021.

Ως νέος πολιτικός στις δεκαετίες του 1970 και του 1980, ήταν ένθερμος υποστηρικτής του αντικομμουνισμού, του κυρίαρχου πολιτικού δόγματος της Δυτικής Γερμανίας και του βασικού δόγματος του CDU. Έχει περιγράψει τον εαυτό του ως φιλελεύθερο-συντηρητικό, υποστηρίζει τον οικονομικό φιλελευθερισμό και θεωρείται εκπρόσωπος των παραδοσιακών συντηρητικών. Το βιβλίο του Kapitalismus wagen (Περισσότερος Καπιταλισμός) υποστηρίζει τον οικονομικό φιλελευθερισμό.

Υπήρξε εδώ και καιρό ένας από τους πιο φιλοαμερικανούς πολιτικούς στη Γερμανία, ήταν πρόεδρος της ένωσης Atlantik-Brücke που προωθεί τη γερμανοαμερικανική κατανόηση και τον ατλαντισμό και θεωρεί τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρίγκαν ως ένα από τα πρότυπά του. Είναι ένθερμος υποστηρικτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, ενώ υποστηρίζει μια στενότερη ένωση και «ένα στρατό για την Ευρώπη».

Φημισμένος πολυεκατομμυριούχος, είναι επίσης ιδιώτης πιλότος και έχει δύο αεροπλάνα.

Πηγή: Politico

www.ertnews.gr