Πλημμυρισμένη με Βούλγαρους ιδιοκτήτες και επισκέπτες η Παραλιακή ζώνη στην Ξάνθη και όμως ο τόπος μας συνεχίζει τον δρόμο προς την ερήμωση

Είναι όντως κάτι που το έχουμε συνηθίσει όμως δεν το προστατεύουμε ούτε και το αξιοποιούμε κατάλληλα με αποτέλεσμα να το έχουμε στα πόδια μας και όμως, να ζητάμε κάτι άλλο, κάτι το διαφορετικό.
Οι διάφοροι οικισμοί με τροχόσπιτα ξεφυτρώνουν σαν τα χόρτα και εκείνο που αναρωτιόμαστε είναι το γιατί μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει μια πρωτοβουλία έτσι ώστε να υπάρξει χαρακτηρισμός οικισμού με μοναδικό γνώμονα το να δημιουργηθούν οι απαιτούμενες υποδομές αλλά και η οριοθέτηση που πρέπει, τόσο για να δημιουργηθούν πεζοδρόμια, πεζόδρομοι και ποδηλατόδρομοι, όσο και για μην κάνει ο κάθε ένας ότι του καπνίσει.
Έχω παρατηρήσει κατά καιρούς τους Θεσσαλονικείς καθώς και πολλούς Ξανθιώτες, να ταξιδεύουν για ώρες λόγω κυκλοφοριακής ασφυξίας προς Χαλκιδική, την στιγμή που εδώ σε δεκαπέντε μόλις λεπτά είσαι στη Θάλασσα και όμως, δεν το επιλέγουμε.
Ποια είναι η αντίδρασή σας;






